15


Την άνοιξη του 1691, ο Κάρολος Β’, τελευταίος βασιλιάς των Αψβούργων στην Ισπανική Αυτοκρατορία, βλέποντας την κορύφωση του ναυτικού ανταγωνισμού με τις άλλες χώρες τής Ευρώπης, έστειλε τρεις καραβέλες για να ανακαλύψουν, να εξερευνήσουν και να αποικήσουν νησιά τού Ειρηνικού. Η κατάστρωση όμως του σχεδίου τής αποστολής, όπως και η λήψη τής τελικής απόφασης, αποδόθηκε στον κύκλο των βασιλικών του συμβούλων, καθώς ο ίδιος δεν είχε την πολιτική οξυδέρκεια για τέτοιες πρωτοβουλίες. Ο λόγος ήταν ότι τόσο η πνευματική όσο και η σωματική του υγεία είχαν σοβαρά προβλήματα.
Οι επιστήμονες που μελέτησαν διεξοδικά πάνω από τρεις χιλιάδες βιογραφίες τού γενεαλογικού του δέντρου, κατέληξαν στο ότι αυτό ήταν συνέπεια του γενετικού του εκφυλισμού εξαιτίας τής διαρκούς αιμομιξίας, ιδιαίτερα συνηθισμένης στον οίκο των Αψβούργων. Η γενική δυσμορφία του είχε θεωρηθεί από πολλούς αποτέλεσμα μαγείας. Γι’ αυτό, του είχαν δώσει το προσωνύμιο “Ηechizado”, δηλαδή “Γρουσούζης”. Παρά τους δύο γάμους του, δεν άφησε απογόνους, με αποτέλεσμα να εκλείψει ένας από τους μεγαλύτερους βασιλικούς οίκους τής Ευρώπης.
Τα τρία μεγάλα πλοία ήταν η Σεβίλλη, με πλοίαρχο τον Χιμένεθ Λιναρές και υποπλοίαρχο τον Κάρλος Μαρτίνεθ, η Σάντα Έλενα, με πλοίαρχο τον Αντόνιο Εσγριμιδόρ και υποπλοίαρχο τον Πάολο Εστεμπάν και η Δόνα Τερέζα, με πλοίαρχο τον Ραφαέλ Μαχάδο και υποπλοίαρχο τον Φερνάρντο Κορμπαλάν.
Όλα τα σκάφη είχαν ναυπηγηθεί πρόσφατα, δύο έως πέντε χρόνια πριν από την αναχώρησή τους. Με την τελειοποιημένη τους κατασκευή, κατάφερναν να ξεπερνούν τους έντεκα κόμβους, όπως τα ευέλικτα γαλιόνια. Θα ξεκινούσαν με σαράντα άνδρες πλήρωμα το καθένα, εξοπλισμένα με την τελευταία λέξη τής τότε τεχνολογίας και πλήρως εφοδιασμένα για τρεις μήνες.
Ο πλοίαρχος Ραφαέλ Μαχάδο ήταν γνώστης τής Αστρονομίας και των Μαθηματικών. Εξαιρετικά δραστήριος και με πολυμερές ενδιαφέρον, είχε επαφές με πολλούς ανθρώπους των γραμμάτων. Κάποιοι
που είχαν την τιμή να τον γνωρίζουν περισσότερο, βεβαίωναν ότι ήταν μέλος τής Τεκτονικής Στοάς. Διατηρούσε σχέσεις και με τον Ισαάκ Νεύτωνα1, έναν από τους διασημότερους επιστήμονες όλων των εποχών.
Από το 1669, τη χρονιά που ο Νεύτωνας διορίστηκε στη Λουκασιανή έδρα, οι σχέσεις τους συσφίχτηκαν περισσότερο και ο Ραφαέλ έπαιρνε από αυτόν συχνά σημειώσεις, ανέκδοτα σχέδια και πολλές ιδέες για τη βελτίωση των ναυτιλιακών οργάνων. Χάρη στην ευφυΐα και τις γνώσεις του κατάφερε να αναβαθμίσει σημαντικά τον τετράντα, έτσι ώστε να πετυχαίνει ακριβείς μετρήσεις τού γεωγραφικού πλάτους, όπως θα γινόταν αργότερα με τον εξάντα. Ο ίδιος επινόησε μεθόδους για την τελειοποίηση της χρονομέτρησης και τη βελτίωση των αστρονομικών χαρτών για  να μπορεί να προσδιορίζει με ακρίβεια και το γεωγραφικό μήκος.
Έχοντας στον χάρτη τους και την πορεία που είχε χαράξει πριν από εκατόν εβδομήντα χρόνια ο Φερδινάνδος Μαγγελάνος, οι καραβέλες απέπλευσαν για τον γύρο τού κόσμου, αλλά μόνο η μία κατάφερε να ολοκληρώσει το ταξίδι, ύστερα από άπειρες αντιξοότητες. Αγκυροβόλησε στο λιμάνι απ’ όπου ξεκίνησε, έξι μήνες αργότερα.
Τις περιπέτειες που πέρασαν διηγήθηκαν με λεπτομέρειες οι ελάχιστοι ναυτικοί που είχαν τελικά την τύχη να επιστρέψουν, αφού έζησαν μια πραγματική οδύσσεια. Τότε είχαν συγκλονίσει όλη την Ισπανία και τις άλλες χώρες τής Ευρώπης. Στην αρχή οι περισσότεροι τους άκουγαν με κάποιο σκεπτικισμό. Τα εξωτικά τεκμήρια όμως που τους συνόδευαν από τους τόπους που επισκέφθηκαν, αποτελούσαν αδιάσειστες αποδείξεις και διέλυσαν κάθε αμφιβολία.

Η ανυπομονησία τής Τζέιν και του Χουάν για να φτάσουν στο ξενοδοχείο ήταν μεγάλη. Ο Χουάν κόντεψε δυο φορές να βγει από τον δρόμο καθώς βιαζόταν να φτάσουν μια ώρα γρηγορότερα. Μόλις έφτασαν στο δωμάτιο, έβγαλε από το σακίδιό του το βαρύ ημερολόγιο και το ακούμπησε στο μικρό τραπέζι, μπροστά από τον καθρέφτη τού δωματίου. Πήρε μια βαθιά αναπνοή και το άνοιξε προσεκτικά.
Στην πρώτη σελίδα τού ημερολογίου υπήρχε τυπωμένη η χαλκογραφία ενός ιστιοφόρου, πιθανότατα του πλοίου στο οποίο ανήκε. Στο επόμενο φύλλο έγραφε:

Ημερολόγιο καραβέλας “Σεβίλλη”
Έτος 1691. Πλοίαρχος Χιμένεθ Λιναρές
Υποπλοίαρχος Κάρλος Μαρτίνεθ.

«Εκείνος ήταν ο τάφος τού Λιναρές!» είπε αυθόρμητα η Τζέιν. Ο Χουάν έγνεψε καταφατικά.
Παρακάτω ήταν σημειωμένες όλες οι πληροφορίες για την πορεία τού σκάφους, μέχρι την ημέρα που ναυάγησε. Όταν το πλοίο εξώκειλε και η καρίνα του τσακίστηκε στους υφάλους, ο πλοίαρχος κατάλαβε ότι δε θα μπορούσε πια να το σώσει. Πήρε απ’ αυτό όλα όσα μπορούσαν να φανούν χρήσιμα, μαζί με το ημερολόγιο.
Εκτός από τα τυπικά στοιχεία για την πορεία τού πλοίου και τις καιρικές συνθήκες, σημείωνε σε ειδικές στήλες λεπτομέρειες του ταξιδιού, εντυπώσεις και εμπειρίες του. Τα ημερολόγια των πλοίων εκείνης της αποστολής είχαν διαμορφωθεί και οργανωθεί κατά τέτοιο τρόπο, ώστε οι γνώσεις που θα συγκεντρώνονταν εκεί να αποτελούσαν στο μέλλον χρήσιμο οδηγό για τους επόμενους εξερευνητές.
Μερικές από τις πληροφορίες τού ημερολογίου δεν έδειχναν να έχουν ιδιαίτερη σημασία. Πολλές άλλες δεν μπορούσαν να διαβαστούν, γιατί βρίσκονταν σε σελίδες που είχαν φθαρεί από τον χρόνο και την υγρασία. Συχνά το μάτι τής Τζέιν σταματούσε στα ξεθωριασμένα σχέδια ή τις προσωπικές παρατηρήσεις τού πλοίαρχου, που ήταν σημειωμένες με μικρότερα γράμματα και με λεπτότερη πένα, ακόμα και στα περιθώρια. Ο Χουάν δε σήκωνε το βλέμμα από πάνω του. Είχε ξεχάσει ότι η Τζέιν βρισκόταν δίπλα του.
«Θέλω να μου μεταφράζεις όλα όσα διαβάζεις, Χουάν. Ανυπομονώ να μάθω κι εγώ».
«Έχεις δίκιο, Τζέιν. Ήμουν εντελώς απορροφημένος. Ας καθίσουμε να το μελετήσουμε προσεκτικά από την αρχή. Περίμενε μόνο να πάρω κι έναν φακό, γιατί απ’ ό,τι βλέπω θα χρειαστεί».

12 Μαρτίου
Αναχώρηση από το λιμάνι τής Σεβίλλης. Καιρός αίθριος. Άνεμος ούριος, βόρειος – βορειοδυτικός μέτριος. Θάλασσα λίγο ταραγμένη. Ορατότητα καλή.
20 Μαρτίου
Τα πλοία πέρασαν ανοιχτά από τα Κανάρια νησιά
25 Μαρτίου
Διασχίσαμε τον ισημερινό.
31 Μαρτίου
Φτάσαμε στις εκβολές τού Ρίο ντε λα Πλάτα. Ανεφοδιασμός στο λιμάνι Σάντα Μαρία τού Μπουένος Άιρες, που ίδρυσε ο πατριώτης μας Πέδρο δε Μεντόζα. Το πλήρωμα κατέβηκε να ξεκουραστεί για μια μέρα.
6 Απριλίου
Πλησιάσαμε τα νησιά που ανακάλυψε το 1592 ο Χόκινς. Την περασμένη χρονιά οι Εγγλέζοι τα ονόμασαν Φόκλαντ. Είμαστε περίεργοι να δούμε κάποια είδη ζώων που περιέγραψαν άλλοι εξερευνητές, ειδικά εκείνο που μοιάζει με αλεπού και λύκο μαζί. Προχωρώ αργά για να βρω μέρος να αγκυροβολήσω. Συναντώ ένα άγνωστο πλοίο στην πορεία μου, χωρίς σημαία. Διαπιστώνω ότι είναι πειρατικό. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Για καλή μου τύχη το επεισόδιο έγινε έγκαιρα αντιληπτό από τα άλλα δύο πλοία που με ακολουθούσαν και έσπευσαν να βοηθήσουν. Μόλις είχαν προβάλει από τον κάβο. Από τα δικά μας πληρώματα συνολικά είχαμε έναν νεκρό και τέσσερις τραυματίες. Τρεις πειρατές νεκροί. Αρκετοί τραυματίες. Παραδόθηκαν πριν βυθιστεί το πλοίο τους και τους εγκαταλείψαμε στο κοντινότερο ερημονήσι. Από το πειρατικό πλοίο πήραμε όλα τα όπλα και ό,τι άλλο μπορούσε να μας φανεί χρήσιμο. Στην καμπίνα τού καπετάνιου βρήκαμε μια μικρή περιουσία. Μερικά χρυσά και πολλά ασημένια νομίσματα από διάφορες χώρες. Μια βιβλιοθήκη με αρκετά δερματόδετα βιβλία και πολλά χειρόγραφα. Εκείνο που μας εντυπωσιάζει είναι μια σειρά από ασημένια μετάλλια.

Ο Χουάν σταμάτησε ξαφνικά να μεταφράζει.
«Διάβολε!» φώναξε.
«Τι τρέχει;»
«Άκουσε τι γράφει:»

Έξι ομοιόμορφα κομμάτια με διαφορετικές ανάγλυφες παραστάσεις προσώπων. Το καθένα θα ζυγίζει τουλάχιστο τρεις όντσας2. Θυμήθηκα την ιστορία που ακούστηκε σε μερικούς κύκλους ευγενών, έναν χρόνο πριν. Θεωρήσαμε ότι εξακολουθούν να ανήκουν στην Α.Μ. της Αγγλίας, τον Γουλιέλμο Γ’. Αποφασίσαμε να πάρει ο κάθε πλοίαρχος και υποπλοίαρχος από ένα και να τα παραδώσουμε στις Αρχές μόλις επιστρέψουμε. Παράξενο που δε βρήκαμε το έβδομο.
«Να πάρει! Βρήκαν μόνο τα έξι μετάλλια!»
«Έτσι γράφει εδώ…»
«Τι θα κάνουμε τώρα;»
«Μην αποθαρρύνεσαι από τώρα, Τζέιν. Ακόμα δε βρήκαμε ούτε το πρώτο απ’ αυτά που ψάχνουμε. Μπορεί στην πορεία τής αναζήτησης να βρούμε περισσότερες πληροφορίες και να τις αξιοποιήσουμε».
«Καλά, καλά, συνέχισε το διάβασμα» Και, κόβω το χέρι μου, το μετάλλιο το έχει ο Λιναρές επάνω του, σκέφτηκε η Τζέιν με μισή καρδιά.

7 Απριλίου
Σήμερα φτιάξαμε μικρά σακουλάκια από καραβόπανο και βάλαμε μέσα τα μετάλλια. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να μη φθείρονται και να τα έχουμε συνέχεια μαζί μας. Δεν πρέπει να χαθεί κανένα.
11 Απριλίου
Το ευνοϊκό ρεύμα και ο ούριος άνεμος μας οδήγησαν γρήγορα στο ακρωτήριο Χορν. Εκεί όμως συναντήσαμε πάγους, μεγάλη θαλασσοταραχή και χάσαμε χρόνο. Το αποτέλεσμα ήταν να καταναλώσουμε το μεγαλύτερο μέρος των εφοδίων και δύο από τα πλοία να πάθουν αβαρίες, ευτυχώς μικρές. Για να συνεχίσουμε ένα τόσο μεγάλο ταξίδι πρέπει οι ζημίες να επιδιορθωθούν και να ανεφοδιαστούμε όσο το δυνατό γρηγορότερα.
20 Απριλίου
Ύστερα από χίλια εξακόσια μίλια πορείας προς τα βόρεια, φτάσαμε στο λιμάνι τού Βαλπαραΐζο, όπου είχαν πρωτοφτάσει Ισπανοί το 1536. Καθώς εντυπωσιάστηκαν από την ομορφιά τής περιοχής την ονόμασαν “κοιλάδα τού Παραδείσου”. Αναζητήσαμε τους ντόπιους για να μας βοηθήσουν να προμηθευτούμε τρόφιμα και νερό.
21 Απριλίου
Σήμερα είχαμε μια τρομερή εμπειρία. Ένας ισχυρός σεισμός προκάλεσε κατολίσθηση. Βράχοι από το βουνό κατρακύλησαν σχεδόν μέχρι τη θάλασσα. Οι ιθαγενείς όμως είναι συνηθισμένοι και τα σπίτια τους, καθώς τα κατασκευάζουν ελαφριά, δεν έπαθαν σοβαρές ζημιές. Κάποιοι απ’ αυτούς είναι δεισιδαίμονες και άρχισαν να μας βλέπουν εχθρικά, πιστεύοντας ότι εμείς ήμασταν η αιτία για την οργή των θεών τής γης. Μερικοί διαδίδουν ότι θα ακολουθήσει και η οργή των θεών τής θάλασσας, όπως συμβαίνει μερικές φορές. Φοβηθήκαμε μήπως βλάψουν τα πλοία. Γι’ αυτό, συνεχίσαμε να τα επιδιορθώνουμε με ταχύτερο ρυθμό. Ο πλοίαρχος του “Σάντα Έλενα” Αντόνιο Εσγριμιδόρ δεν ήρθε μέχρι το βράδυ. Ανησυχήσαμε πολύ. Θα τον αναζητήσουμε αύριο, γιατί η ώρα είναι πολύ περασμένη.
22 Απριλίου
Οι προσπάθειές μας για να εντοπίσουμε τον Αντόνιο δεν είχαν αποτέλεσμα. Το απόγευμα ήρθε να μας δει μια ομάδα ιθαγενών. Μας πληροφόρησαν ότι τον βρήκαν σε κακή κατάσταση, κάτω από έναν βράχο και τον έχουν στο χωριό τους.
23 Απριλίου
Ευτυχώς ο Αντόνιο είναι ζωντανός. Τσακίστηκαν όμως τα πόδια του, έχασε πολύ αίμα και είναι ακόμη αναίσθητος. Ο αρχηγός και ιερέας τής φυλής έχει αρκετές γνώσεις εμπειρικής ιατρικής. Μας βεβαιώνει ότι θα ζήσει. Δε μ’ άφησαν να τον δω, παρόλο που τους είπα ότι είμαι ο καπετάνιος. Εγώ όμως δε θα φύγω αν δεν του μιλήσω. Πρέπει να σιγουρευτώ ότι θα γίνει καλά.
24 Απριλίου
Ο Αντόνιο συνήρθε γρήγορα με τα γιατροσόφια των ιθαγενών, που έδειξαν απρόσμενο ενδιαφέρον για την αποκατάσταση της υγείας του. Μου επέτρεψαν επιτέλους να μπω στον χώρο όπου ήταν οριζοντιωμένος και δεχόταν τις περιποιήσεις τους. Το μετάλλιο είναι πάνω του. Είναι όμως ακόμα πολύ αδύναμος. Αρχίζει λίγο λίγο να τρώει. Ελπίζουμε να γίνει γρήγορα όπως πριν. Κουβεντιάσαμε μόνο για λίγα λεπτά.
30 Απριλίου
Έχουμε ήδη κλείσει δέκα μέρες στο Βαλπαραΐζο. Αύριο θα σαλπάρουμε. Ο Αντόνιο δε θα μας ακολουθήσει, γιατί δεν μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι του. Η υγεία του δε δείχνει να βελτιώνεται. Φοβάμαι ότι δε θα μπορέσει να ξαναπερπατήσει. Υποσχέθηκε, παρ’ όλ’ αυτά, να γυρίσει με την πρώτη ευκαιρία στη Σεβίλλη, όπου θα μας περιμένει για να συναντηθούμε όλοι μαζί στα ανάκτορα. Κάτι μέσα μου λέει ότι αυτό δε θα γίνει ποτέ.

«Εδώ είναι το άλλο μετάλλιο!» διέκοψε η Τζέιν. «Στο Βαλπαραΐζο!»
«Ή τουλάχιστο έμεινε εκεί για αρκετό καιρό. Είναι απίθανο να το αποχωρίστηκε. Εξάλλου, στο ημερολόγιο αναφέρεται και η υπόσχεση για τη συνάντηση στη Σεβίλλη».

 

1 Μαΐου
Αναχωρούμε από το Βαλπαραΐζο. Πλοίαρχος του “Σάντα Έλενα” αναλαμβάνει ο δεύτερος, ο Πάολο Εστεμπάν.
4 Μαΐου
Βρισκόμαστε ανοιχτά από τα νησιά που ανακάλυψε το 1574 ο Χουάν Φερνάντες, τριακόσια πενήντα μίλια δυτικά από τις ακτές τής Χιλής. Είναι νύχτα κι ο ουρανός μακριά στον ορίζοντα παίρνει ένα σκούρο κόκκινο χρώμα. Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι προέρχεται από την έκρηξη κάποιου ηφαιστείου. Την πορεία μας προς τα βόρεια βοηθάει ένα ψυχρό ρεύμα.
13 Μαΐου
Ακολουθώντας πορεία προς τα βορειοδυτικά και ύστερα από δύο χιλιάδες μίλια ταξίδι από το Βαλπαραΐζο, συναντούμε δύο νησιά. Είναι τόσο μικρά, που κανένας δε θα μπορούσε να κατοικήσει επάνω τους, εκτός από τα αμέτρητα θαλασσοπούλια που τα σκεπάζουν. Σημειώνω τη θέση τους στον χάρτη και μαζεύω τα πανιά από τα δύο κατάρτια γιατί ο άνεμος δυνάμωσε απότομα. Τα μαύρα σύννεφα στον ορίζοντα πυκνώνουν.
15 Μαΐου
Ο καιρός χειροτέρεψε πολύ. Τα πλοία κυβερνιούνται με δυσκολία και απομακρύνονται μεταξύ τους.
16 Μαΐου
Έχασα τον έλεγχο της πορείας τού πλοίου από την κακοκαιρία. Η ορατότητα είναι σχεδόν μηδέν. Το μόνο που βλέπω είναι η πλώρη τού πλοίου.
17 Μαΐου
Από χτες το βράδυ το πλοίο είναι ακυβέρνητο. Έσπασε το μεσαίο κατάρτι. Ελπίζω μόνο σ’ ένα θαύμα.
18 Μαΐου
Η κακοκαιρία σταδιακά υποχωρεί. Ο άνεμος όμως δεν έπεσε. Η ορατότητα είναι κάπως βελτιωμένη. Όσο πιάνει το μάτι μου δε βλέπω άλλο πλοίο. Μπροστά μου η θάλασσα αφρίζει σαν να υπάρχουν από κάτω ύφαλοι. Παρατηρώ καλύτερα. Βλέπω στεριά!
19 Μαΐου
Οδηγούμαστε σε άγνωστη γη. Στον χάρτη δεν υπάρχει σημειωμένο νησί. Ελπίζω να μπορέσω να συνεχίσω το ταξίδι.
20 Μαΐου
Οι ακτές είναι πολύ απότομες. Ακόμα και να μπορούσα να κυβερνήσω το πλοίο, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να δέσω. Το καράβι παρασύρεται από τα κύματα στα βράχια τής ακτής. Έχω ήδη επιβιβάσει το πλήρωμα στις βάρκες, όπου έβαλα ό,τι άλλο έκρινα απαραίτητο. Ευτυχώς όλο το πλήρωμα είναι ζωντανό. Είναι οι τελευταίες λέξεις που γράφω πάνω στο πλοίο.
24 Μαΐου
Συνεχίζω να κρατώ σημειώσεις στη στεριά. Ίσως χρησιμεύσουν αργότερα. Βρίσκομαι σ’ έναν κατοικημένο τόπο. Δεν καταλαβαίνω τίποτε από τη γλώσσα των άγνωστων ιθαγενών. Στο μεταξύ, η θαλασσοταραχή διέλυσε ό,τι είχε απομείνει από το μισοβυθισμένο σκάφος.
30 Μαΐου
Παρόλο που οι ιθαγενείς δε μας καταλαβαίνουν, είναι φιλόξενοι. Μπορούμε και συνεννοούμαστε στοιχειωδώς με νοήματα. Έχουν μια περίεργη γλώσσα και τραγουδούν μονότονα τραγούδια. Φορούν τόσο μεγάλα σκουλαρίκια, που τα αφτιά τους έχουν μακρύνει από το βάρος τους. Πάνω στο νησί υπάρχουν καταπληκτικά αγάλματα, τεράστια σε μέγεθος. Δεν μπορώ να φανταστώ με ποιο τρόπο αυτοί οι πρωτόγονοι θα μπορούσαν να κατασκευάσουν τέτοιους κολοσσούς.
10 Ιουνίου
Το νησί είναι μικρότερο απ’ όσο νόμιζα. Στην άκρη του έχει ένα βουνό που οι ιθαγενείς δείχνουν να φοβούνται. Μπορεί να είναι κάποιο ηφαίστειο. Είναι δύσκολο να συνηθίσουμε το βαρύ κλίμα τού νησιού. Μερικοί άντρες αρρώστησαν. Ίσως φταίει το νερό. Όλοι παραπονιούνται για τα τσιμπήματα των εντόμων.
18 Ιουνίου
Σήμερα πέθανε από τον πυρετό ο Κάρλος, ο υποπλοίαρχος και πιο στενός μου φίλος. Η κηδεία του έγινε με τα έθιμα των ιθαγενών. Εμείς κάναμε τη δική μας προσευχή για την ανάπαυση της ψυχής του. Το μετάλλιό του βρίσκεται σε ασφαλές σημείο.
27 Ιουνίου
Φοβάμαι ότι και η δική μου υγεία έχει κλονιστεί. Η διάθεσή μου για περιηγήσεις έχει λιγοστέψει πολύ.
29 Ιουνίου
Απόψε έχω πυρετό. Ο αρχηγός τής φυλής με κάλεσε στο σπίτι του.

Το ημερολόγιο του πλοίαρχου Χιμένεθ σταματούσε εκεί. Ακολουθούσαν αρκετές λευκές σελίδες. Το πιο παράξενο όμως ήταν ότι τα υπόλοιπα φύλλα ήταν κολλημένα μεταξύ τους και όλα μαζί στο σκληρό εξώφυλλο.  Ίσως στα τελευταία να υπήρχαν κάποιες ενδιαφέρουσες σημειώσεις, όπως συμβαίνει συχνά, αλλά όσο κι αν προσπάθησε ο Χουάν, δεν μπόρεσε να τα ξεχωρίσει. Θα έπρεπε να διαλύσει το ημερολόγιο, πράγμα που ήθελε εκείνη τη στιγμή να αποφύγει. Τέλος, σηκώθηκε απογοητευμένος από την άκαρπη προσπάθεια.
«Περίεργο…» είπε προβληματισμένος. «Τα μισά φύλλα τού βιβλίου είναι κολλημένα στο εξώφυλλο. Και φαίνεται ότι αυτό έγινε σκόπιμα».
«Γιατί άραγε;»
«Δεν μπορώ να φανταστώ. Έχουν γίνει ένα σώμα. Δεν καταλαβαίνω γιατί τα αχρήστεψαν…»
«Τι θα κάνουμε τώρα;»
«Δε θα ήθελα να το καταστρέψω. Τουλάχιστο μέχρι να βρω τον λόγο για να το κάνω. Αν και μάθαμε αρκετά κι ενδιαφέροντα, δε νομίζω ότι τώρα μπορούμε να προχωρήσουμε διαφορετικά. Πρέπει να εξακολουθήσουμε να ψάχνουμε τρόπους για να φτάσουμε στο μετάλλιο!»
Η Τζέιν απόρησε κι αυτή όταν, ξεφυλλίζοντας το ημερολόγιο, έφτασε στη χάρτινη μάζα με τα ενωμένα φύλλα. Την εξέτασε προσεκτικά και ρώτησε τον Χουάν.
«Τι να εννοεί άραγε όταν γράφει “ασφαλές σημείο”;»
«Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ…»
Κάτω από τη γη! Σίγουρα περνάει από το μυαλό του! Καλύτερα όμως να το αναφέρει πρώτος.
Έκλεισε το ογκώδες ημερολόγιο και κάθισε στο κρεβάτι συλλογισμένη. Το πρόβλημα δε φαινόταν να έχει προφανή λύση. Ο Χουάν στεκόταν στην άλλη γωνιά τού δωματίου και έτριβε μηχανικά το μέτωπό του. Ήταν φανερό πως πάσχιζε να θυμηθεί κάτι. Η Τζέιν προσπαθούσε να διαβάσει τη σκέψη του.
Σήκωσε απότομα το κεφάλι του, λες και του ήρθε μια έμπνευση. Την ίδια στιγμή, όμως, έκανε μια χειρονομία αποδοκιμασίας, σαν να ήθελε να διώξει την ανόητη ιδέα που του πέρασε από το μυαλό.
«Αυτό είναι αδύνατο!» μουρμούρισε. Πέρασαν λίγες ακόμα στιγμές. Η Τζέιν τον παρακολουθούσε μην μπορώντας να φανταστεί τους συλλογισμούς του. Ωστόσο, διαισθανόταν ότι η λύση τού γρίφου ήταν κοντά.
«Και γιατί όχι;» συνέχισε μονολογώντας. «Θα μπορούσε να είχε γίνει κι έτσι… Δε χάνουμε να δοκιμάσουμε».
«Τι Χουάν;»
«Θυμήθηκα το δικό μου ημερολόγιο! Το πίσω του εξώφυλλο είναι πολύ παχύτερο. Απ’ όσο ξέρω, όταν η μικρή εγγονή τού Ραφαέλ πρωτοείδε το μετάλλιο, ο καπετάνιος το έκρυβε μέσα σ’ ένα τεράστιο βιβλίο, προφανώς το αντίστοιχο μ’ αυτό. Ο πατέρας μου το είχε βρει σε μια θήκη, φτιαγμένη ειδικά γι’ αυτό!»
«Εννοείς ότι θα μπορούσε να είναι κρυμμένο εδώ;» είπε δύσπιστα η Τζέιν, δείχνοντας με τα μάτια της τον χοντρό τόμο.
«Δεν αποκλείεται. Δε θα περίμενε, ασφαλώς, κανείς να έκανε παρόμοια σκέψη και ο Λιναρές, όσο όμως το σκέφτομαι, τόσο πιο πιθανό το βλέπω. Είναι το τελευταίο μέρος που θα έψαχνε κάποιος».
Η Τζέιν πλησίασε βιαστικά και ανασήκωσε το πίσω εξώφυλλο. Άρχισε να ψάχνει για να βρει την πιθανή μυστική κρύπτη. Οι κινήσεις της ήταν νευρικές. Ο Χουάν στεκόταν δίπλα της, ακόμα πιο ανυπόμονος.
«Πρόσεχε! Άφησέ το καλύτερα σ’ εμένα».
«Πάρ’ το Χουάν. Μόνο κάνε γρήγορα! Πεθαίνω από αγωνία!»
Κι ο ίδιος δεν μπορούσε να περιμένει περισσότερο από την Τζέιν. Αναγκάστηκε να χωρίσει στα δύο το μισοσαπισμένο ημερολόγιο και να κομματιάσει με μαχαίρι το δεύτερο μέρος του. Η φαντασία και ο συλλογισμός του τον δικαίωσαν. Τα τελευταία φύλλα είχαν κοπεί κατάλληλα για  να σχηματίζουν μια θέση για το μετάλλιο. Ο Χουάν χρειάστηκε να φέρει οινόπνευμα για να το καθαρίσουν από τα κολλημένα κομμάτια χαρτιών. Σε λίγα όμως λεπτά και οι δύο θαύμαζαν την ασημένια, μαυρισμένη από τον καιρό ανάγλυφη εικόνα τού δούκα τού Σριούσμπερι, Τσαρλς Τάλμποτ.

 

___________________________

1  Όντσα (Onza): Ισπανική μονάδα βάρους εκείνης της εποχής. Ισοδυναμεί περίπου με 28,7 γραμμάρια.