39
Στο μεταξύ, η οικογένεια του Χουάν ήταν απασχολημένη με την οργάνωση του γάμου των δύο νέων. Ο πατέρας είχε αναλάβει όσες τυπικές διαδικασίες μπορούσε να διεκπεραιώσει χωρίς την παρουσία των μελλονύμφων. Η μητέρα φρόντιζε για την προετοιμασία τού σπιτιού και τις προσκλήσεις. Το κάθε μέλος τής οικογένειας συμμετείχε για να ολοκληρώσει την ευτυχία τού καινούργιου ζευγαριού.
Η τελετή αποφασίστηκε να γίνει στις 12 Οκτωβρίου, στην εκκλησία τής Σάντα Μαρία ντελ Μαρ. Η Έλεν ήταν η πρώτη φίλη τής Τζέιν που έμαθε πότε θα γίνει αυτός ο γάμος. Με πολλή χαρά προσφέρθηκε να τη βοηθήσει σε όλες τις απαραίτητες αγορές για τη μεγάλη μέρα και να δώσει τη γνώμη της. Την οδήγησε σ’ εκείνα τα καταστήματα που αρκετές φορές είχε περάσει απ’ έξω ανυπομονώντας για τη μέρα που θα περνούσε το κατώφλι τους για να προβάρει το νυφικό της. Ήταν γι’ αυτήν η πιο ευτυχισμένη στιγμή τής ζωής της. Δύο μέρες αργότερα, ήταν έτοιμη να ανεβεί τα σκαλοπάτια τής εκκλησίας.
Η Σάντα Μαρία ντελ Μαρ βρίσκεται στη Ριβέρα, κοντά στο λιμάνι, σχεδόν κρυμμένη στους στενούς δρόμους τής παλιάς Βαρκελώνης. Μια αναφορά γι’ αυτή βρέθηκε σε ένα έγγραφο του 998. Ο ναός με τη σημερινή του μορφή είναι έργο τού αρχιτέκτονα Μπερενγουέρ ντε Μονταγκούτ. Χτίστηκε ανάμεσα στο 1329 και το 1383.
Το κτίριο αποτελεί ένα συμπαγές σύνολο, με τμήματα των τοίχων του σε διάφορα βάθη, χαρακτηριστικό τού ευρωπαϊκού γοτθικού ρυθμού. Αυτή η αρχιτεκτονική διάταξη επιτρέπει στον φωτισμό να διαχέεται ανάμεσα στους στύλους και οι φωτεινές ακτίνες, που εναλλάσσονται με τις σκιές, προσφέρουν μοναδικό αισθητικό αποτέλεσμα.
Ο εσωτερικός χώρος έχει εξαιρετική ακουστική. Αρκετές φορές ο ναός έχει επιλεγεί για να δοθούν συναυλίες κλασικής μουσικής, ακόμα και τζαζ. Χάρη στο πολυδιαβασμένο μυθιστόρημα του Ιλντενφόνσο Φαλκόνες “Η Μητρόπολη της Θάλασσας”, η εκκλησία αυτή έγινε πιο γνωστή, συγκεντρώνει πολλούς επισκέπτες και είναι σήμερα ένας από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς τής Βαρκελώνης.
Όλοι οι συγγενείς και φίλοι τού Χουάν ήταν παρόντες. Από την πλευρά τής Τζέιν ήρθαν σχεδόν όλοι οι φίλοι της που γνώρισε στη Βαρκελώνη. Από την πατρίδα της μπόρεσε να έρθει μόνο η Κέιτ. Η τελετή έγινε με μεγάλη λαμπρότητα. Ένα από τα γαμήλια δώρα που πρόσφερε ο Ρομπέρτο Βερόν στο νέο ζευγάρι ήταν το ταξίδι τού μέλιτος. Δύο εβδομάδες διακοπές σε ένα από τα ομορφότερα νησιά τής Μεσογείου, την κοσμοπολιτική Ρόδο. Ο πατέρας τού Χουάν είχε ήδη κλείσει τη σουίτα για τους νεόνυμφους σε ένα ξενοδοχείο πέντε αστέρων, λίγο έξω από την πόλη τής Ρόδου. Όταν η Τζέιν είδε τα εισιτήρια γι’ αυτό το ταξίδι, δεν πίστευε στα μάτια της.
Ακόμα και το φθινόπωρο, η Μεσόγειος είναι μια θάλασσα που προσφέρεται για διακοπές, καθώς οι περισσότερες ακτές της εξακολουθούν να είναι ηλιόλουστες. Τα παραθαλάσσια ξενοδοχεία έχουν πολλούς επισκέπτες, ιδίως στα ελληνικά νησιά και τις νότιες παραλίες της.
Αν και σε λιγότερο από έναν χρόνο ο Χουάν και η Τζέιν είχαν γυρίσει σχεδόν όλο τον κόσμο, το άγχος για τον εντοπισμό και την απόκτηση των μεταλλίων επηρέαζε τόσο πολύ τη σκέψη, τη διάθεση και την προσοχή τους, ώστε ακόμα και τα σπουδαιότερα αξιοθέατα που έβλεπαν όταν επισκέπτονταν τους διάφορους τόπους δεν τους έκαναν όση εντύπωση θα περίμεναν. Τώρα ήταν μια ιδανική ευκαιρία να χορτάσουν τον μεσογειακό φθινοπωρινό ήλιο και να απολαύσουν τις ακτές που θα πήγαιναν.
Η Μεσόγειος είναι μια θάλασσα για την οποία οι ταξιδιωτικοί πράκτορες γνωρίζουν τα πάντα, όπως επίσης γνωρίζουν και ποια είναι η επιθυμία τού κάθε ταξιδιώτη. Οι ξεναγοί οδηγούν τους εκδρομείς στις πιο αντιπροσωπευτικές και ελκυστικές περιοχές που σχετίζονται με την Ιστορία και τη φύση. Έτσι, παράλληλα με τα σύγχρονα παραθαλάσσια τουριστικά θέρετρα, έχουν την ευκαιρία να επισκέπτονται ό,τι απέμεινε από τους αρχαίους πολιτισμούς, δείγματα των οποίων συναντούν σε κάθε τους βήμα.
Στη Ρόδο έφτασαν στις δώδεκα το μεσημέρι. Τακτοποιήθηκαν γρήγορα στο ξενοδοχείο και μετά το φαγητό κατέβηκαν με ανυπομονησία να γνωρίσουν την πόλη. Ο θαυμάσιος καιρός, που συνδύαζε την ηλιοφάνεια με την ιδανική θερμοκρασία για περιήγηση, τους έδωσε αυτήν την ευκαιρία. Η μέρα που άφησε όμως τις περισσότερες και πιο έντονες εντυπώσεις στον Χουάν και την Τζέιν ήταν η επόμενη, όταν χάρη σε ένα πρόγραμμα ξενάγησης του ξενοδοχείου είδαν τα πρώτα και σημαντικότερα αξιοθέατα.
Το έτος 408 π.Χ., η Ιαλυσός, η Κάμιρος και η Λίνδος, οι τρεις μεγαλύτερες πόλεις τού νησιού εκείνη την εποχή, ενώθηκαν και συγκρότησαν την πόλη τής Ρόδου, στο βορειοανατολικό άκρο του. Οι αρχαίοι ιστορικοί την αποκαλούσαν “καλλίστην των ελληνίδων πόλεων”. Συγκέντρωνε ποικίλα πνευματικά και αθλητικά κέντρα. Εξίσου αξιόλογη ήταν και η εμπορική κίνηση, καθώς είχε πέντε λιμάνια. Την πόλη κοσμούσαν εκατοντάδες αγάλματα. Το καύχημά της όμως ήταν ο χάλκινος “Κολοσσός”, προσωποποίηση του θεού Ήλιου και ένα από τα Επτά Θαύματα του αρχαίου κόσμου.
Δημιουργός του ήταν ο γλύπτης Χάρης, από τη Λίνδο. Άρχισε να το φιλοτεχνεί γύρω στο 293 π.Χ. και ολοκλήρωσε το έργο δώδεκα χρόνια αργότερα. Από τον σεισμό τού 227 π.Χ. το άγαλμα κατέρρευσε, αλλά το εγκατέλειψαν πεσμένο επειδή φοβήθηκαν τους χρησμούς. Εννιά αιώνες αργότερα, ο Άραβας χαλίφης Μοαβίας το πούλησε για χαλκό στη Συρία. Για τη μεταφορά τού μετάλλου χρειάστηκαν εννιακόσιες καμήλες. Μια χαρακτηριστική εικόνα για το μέγεθός του είχε δώσει με λίγες λέξεις ο ιστορικός Πλίνιος ο πρεσβύτερος: “Λίγοι άνθρωποι μπορούν να αγκαλιάσουν με τα μπράτσα τους τον αντίχειρα του αγάλματος…”
Τις πρώτες αξιόπιστες περιγραφές για το άγαλμα έδωσε ο ιστορικός Φίλων ο Βυζάντιος. Οι ειδικοί προσπαθούν επί πολλά χρόνια να εξακριβώσουν τη θέση και τη μορφή τού Κολοσσού από ιστορικές αναφορές και αναπαραστάσεις του. Συχνά απεικονίζεται στεφανωμένος με ηλιαχτίδες και να κρατάει στο χέρι έναν αναμμένο δαυλό για να φωτίζει σαν φάρος το κεντρικό λιμάνι τής πόλης.
Από το αρχαίο θαύμα είδαν φωτογραφίες από γκραβούρες τού δέκατου έκτου αιώνα και γλυπτές αναπαραστάσεις. Η Τζέιν συναρπάστηκε από την όλη ιστορία τού κολοσσιαίου αγάλματος και αγόρασε ένα μικρό χάλκινο ομοίωμα.
Μέχρι να ολοκληρώσει ο ξεναγός την περιγραφή τού αρχαίου θαύματος και τις ιστορίες που το συνόδευαν, έφτασαν στο Καστέλο, όπως επονομάζεται το βορειότερο τμήμα τού Κάστρου των Ιπποτών, που θεμελιώθηκε από τους Βυζαντινούς το τέλος τού έβδομου αιώνα.
Η Οδός των Ιπποτών αποτελεί τον πιο σημαντικό και καλοδιατηρημένο δρόμο τής περιοχής, με μήκος διακόσια μέτρα και πλάτος έξι. Έχει χαραχτεί τον Μεσαίωνα πάνω στην αρχαία οδό που οδηγούσε στην Ακρόπολη του Κάστρου. Βαδίζοντας πάνω στο λιθόστρωτο, κατέληξαν κάτω από τον επιβλητικό όγκο τού Παλατιού των Μεγάλων Μαγίστρων, το οποίο, καθώς δεσπόζει στην παλιά πόλη τής Ρόδου, μαγνητίζει από παντού τα βλέμματα των επισκεπτών.
Οι Ιππότες τού Τάγματος του Αγίου Ιωάννη, μετά την κατάληψη της Ρόδου το 1309, το ανακατασκεύασαν προκειμένου να γίνει η επίσημη κατοικία τού εκάστοτε Μεγάλου Μαγίστρου τού τάγματός τους. Εκτός όμως από ανάκτορο ήταν και το διοικητικό κέντρο τού Ιπποτικού Κράτους. Παράλληλα αποτελούσε το πιο ισχυρό φρούριο, καθώς η οχύρωσή του πρόσφερε πολλές φορές προστασία στον ντόπιο πληθυσμό κατά τη διάρκεια των αλλεπάλληλων εισβολών από τους πολυάριθμους εχθρούς που επιβουλεύονταν τη Ρόδο. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στην πολιορκία των Τούρκων το 1522, όταν είχε πια αλωθεί η Ρόδος, παρέμεινε σχεδόν ανέπαφο χάρη στην εξαιρετική του κατασκευή.
Το Παλάτι των Μεγάλων Μαγίστρων άντεξε σχεδόν σ’ όλες τις επιθέσεις των εχθρών, αλλά παραδόθηκε στη φθορά τού χρόνου. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας οι κατακτητές το μετέτρεψαν σε φυλακή κι αργότερα το εγκατέλειψαν. Τη μεγαλύτερη καταστροφή όμως τη γνώρισε το 1865, όταν κατέρρευσε το μεγαλύτερο μέρος του, εξαιτίας τής έκρηξης μιας πυριτιδαποθήκης που βρισκόταν στα υπόγεια του διπλανού ναού, τού Αγίου Ιωάννη. Όρθιοι είχαν μείνει μόνο οι πύργοι τής εισόδου.
Το ανάκτορο γνώρισε νέες δόξες όταν, κατά τη διάρκεια της Ιταλικής Κατοχής στα Δωδεκάνησα, ο Ιταλός διοικητής Ντε Βέτσι αποφάσισε να το αναπλάσει. Κατόρθωσε να βρει τα αρχικά σχέδια και με βάση αυτά το μετέτρεψε σε επίσημη κατοικία τού εκάστοτε Ιταλού διοικητή. Αποτέλεσε επίσης θερινό ανάκτορο του Ιταλού βασιλιά Βιτόριο Εμανουέλε Γ’ και αργότερα του Μπενίτο Μουσολίνι.
Το Παλάτι των Μεγάλων Μαγίστρων είναι ένα σχεδόν τετράγωνο, κλασικό ανάκτορο, που θυμίζει κάστρο παραμυθιών. Την είσοδό του κοσμούν δύο επιβλητικοί ημικυκλικοί πύργοι με επάλξεις, καθώς και ο θυρεός τού Μεγάλου Μαγίστρου.
Πολλές αίθουσες, κουζίνες, βοηθητικοί χώροι, αποθήκες, στάβλοι, όλα πληθωρικά, τονίζουν το μεγαλείο της κλασικής ιπποτικής περιόδου. Οι “Μαργαρίτες”, όπως ονομάζονται τα ιδιαίτερα διαμερίσματα του μεγάλου Μαγίστρου, η μεγάλη αίθουσα του Συμβουλίου και η τραπεζαρία βρίσκονται στον επάνω όροφο. Οι διαστάσεις τού κτιριακού συγκροτήματος είναι ογδόντα επί εβδομήντα πέντε μέτρα, χτισμένο γύρω από μια μεγάλη εσωτερική αυλή με διαστάσεις πενήντα επί σαράντα μέτρα.
Η προσοχή τού επισκέπτη στρέφεται από την πρώτη στιγμή στα μωσαϊκά πατώματα. Είναι στρωμένα με ψηφιδωτά αρχαίας ελληνικής, ρωμαϊκής και βυζαντινής τεχνοτροπίας και τα μετέφεραν οι Ιταλοί από την Κω. Εντυπωσιάζει ακόμα η συλλογή επίπλων δυτικής τεχνοτροπίας τού δέκατου έκτου και δέκατου έβδομου αιώνα. Την εσωτερική αυλή κοσμούν πολλά αγάλματα της ελληνιστικής και ρωμαϊκής περιόδου, ενώ ξεχωρίζουν οι αίθουσες αναμονής, υποδοχής, μουσικής, χορού, όπως και εκείνη με το ψηφιδωτό τής Μέδουσας.
Στα διαμερίσματα του ισογείου παρουσιάζονται σήμερα μόνιμες εκθέσεις. Η μία φιλοξενείται σε χώρους τής βορεινής πλευράς τού παλατιού ενώ η άλλη στη νοτιοδυτική πτέρυγα. Τα θέματά τους είναι παρμένα από την πόλη τής Ρόδου, από την ίδρυσή της έως και το 1522.
Όλες οι μέρες πέρασαν με έναν καιρό ιδανικό για περιπάτους στη μεσαιωνική και την καινούργια πόλη, αρχαιολογικές περιηγήσεις, καθώς και για μικρές εκδρομές τόσο μέσα στο νησί, όσο και στα γειτονικά νησιά που το περιτριγυρίζουν. Κάθε μέρα ήταν και μια καινούργια σειρά εμπειριών. Ο Χουάν βλέποντας τον ενθουσιασμό τής Τζέιν και το πόσο τελικά ευχαριστήθηκε από το ταξίδι τους, της υποσχέθηκε πολλές ακόμα τέτοιες επισκέψεις στα νησιά τού Αιγαίου και τις ακτές τής Μεσογείου.