24
Αν παρατηρούσε κανείς τον Χουάν και την Τζέιν στο αεροδρόμιο του Σαντιάγκο, θα παραξενευόταν βλέποντας ζωγραφισμένο στην όψη τους ένα συναίσθημα που θύμιζε περισσότερο απογοήτευση. Ο αγώνας με τον χρόνο και η εξαντλητική προσπάθεια για την απόκτηση του μεταλλίου στο Βαλπαραΐζο δεν άφηναν να διακρίνονται σημάδια χαράς για τον νέο μικρό τους θησαυρό, ούτε να εκδηλώνεται η ικανοποίηση στα κουρασμένα τους πρόσωπα. Ένας ακόμα λόγος για την αρνητική ψυχολογική τους διάθεση ήταν η εκκρεμότητα της αναπάντεχης δίκης, που θα τους υποχρέωνε να ξανακάνουν ένα μακρινό ταξίδι στη Χιλή.
Το αργό βάδισμα της Τζέιν και το χλομό πρόσωπο του Χουάν πρόδιδαν την ταλαιπωρία και τις λιγοστές ώρες ύπνου των τελευταίων ημερών. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι και οι δύο χρειάζονταν αρκετές μέρες ανάπαυσης, ύστερα απ’ αυτά τα περιπετειώδη ταξίδια. Αφού αναλάμβαναν δυνάμεις, στη συνέχεια θα είχαν όλο τον καιρό να οργανωθούν για την επόμενη φάση τής αποστολής τους, με βάση τα στοιχεία που θα μελετούσαν προσεκτικά στο σπίτι τού Χουάν.
Όλοι οι κόποι, η αγωνία, οι κίνδυνοι, η συνεργασία και τελικά οι επιτυχίες είχαν δέσει ακόμα περισσότερο εκείνους τους νέους, που ο καθένας τους έβλεπε πια τον άλλο σαν συμπλήρωμα του εαυτού του. Και οι δυο περίμεναν ανυπόμονα την ώρα που θα ξαναβρίσκονταν μαζί, σ’ ένα όμως ζεστό περιβάλλον, και τίποτε να μη θύμιζε την αδιάκοπη ένταση που προηγήθηκε.
Η ευκαιρία αυτή τους δόθηκε δυο μέρες αργότερα, ύστερα από συνεχείς μετακινήσεις, πολλές ώρες αναμονής σε σταθμούς και αεροδρόμια και την ατυχία μιας μεγάλης καθυστέρησης στην τελευταία αεροπορική ανταπόκριση. Την πολυτέλεια που ο Χουάν ονειρευόταν εδώ και μέρες, πήγαν να την απολαύσουν στο ξενοδοχείο Χούσα Πρινθέσα, στο κέντρο τής Μαδρίτης, και ήταν πραγματικά μια αμοιβή αντάξια του αγώνα και του κατορθώματος των δύο τολμηρών εξερευνητών.
Το μονότονο πρόγραμμα της ζωής τής Τζέιν είχε ανατραπεί μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Ενώ σύμφωνα μ’ αυτό θα έπρεπε να εργάζεται στο σχεδιαστήριο του Μπράιτον, εκείνη διασκέδαζε με τον άντρα τής καρδιάς της στη γοητευτική Ισπανία. Οπωσδήποτε, μια καθόλου άσχημη ανατροπή!
Για τη Μαδρίτη πρώτη φορά γίνεται λόγος στις αρχές τού δέκατου αιώνα, λίγο μετά την ανέγερση του πρώτου οχυρού στις όχθες τού Μανθανάρες, από τον Μοχάμεντ Α’, εξακόσια μέτρα πάνω απ' την επιφάνεια της θάλασσας, στο κέντρο τής Ιβηρικής Χερσονήσου. Η σταδιακή επέκταση του οικισμού γύρω του, γέννησε την αρχική πόλη, που ονομάστηκε Ματζρίτ. Το 1561, επί βασιλείας τού Φίλιππου Β’, η Μαδρίτη έγινε πρωτεύουσα της Ισπανικής Αυτοκρατορίας. Όμως μόνο κατά τον δέκατο όγδοο αιώνα, με την άφιξη των Βουρβόνων, η πόλη απέκτησε την αίγλη και την εμφάνιση μιας πρωτεύουσας.
Σήμερα, με πάνω από τρία εκατομμύρια κατοίκους, η μητροπολιτική μεγαλούπολη συνδυάζει τα πράσινα προάστια, τα μεσαιωνικά αξιοθέατα, τα αρχιτεκτονικά αραβουργήματα και τα ερείπια των Βησιγότθων κατακτητών, απλωμένα σε εφτακόσια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Περίπου εξήντα χιλιόμετρα νότια της πόλης βρίσκεται το Τολέδο, η ιστορική πρωτεύουσα της Ισπανίας.
Στις δώδεκα το μεσημέρι, ύστερα από δεκατέσσερις ώρες ύπνου, ο Χουάν άνοιξε τα μάτια του. Το μεγαλύτερο μέρος τής κούρασής του είχε φύγει, ο ίδιος όμως δεν ήθελε ακόμα να σηκωθεί από το κρεβάτι. Δίπλα του, εξάλλου, η Τζέιν δεν είχε ακόμα ξυπνήσει. Η σκέψη του τώρα ήταν διαρκώς στο πώς θα την έκανε να ευχαριστηθεί όσο το δυνατό περισσότερο στη δική του πατρίδα, χώρα που η αγαπημένη του είχε δει ουσιαστικά μόνο από το αεροπλάνο. Επιθυμούσε να την κάνει να την αγαπήσει όπως και τον ίδιο, μια και ελπίδα του ήταν να τη φέρει για να ζήσουν εκεί.
Η Τζέιν ξύπνησε λίγο αργότερα, πεινασμένη όπως κι εκείνος. Ο Χουάν ήθελε να τη συνοδεύσει σε ένα από εκείνα τα εστιατόρια που ήξερε ότι θα της άφηναν τις καλύτερες εντυπώσεις, αλλά το χιονόνερο, το κρύο και η διάθεση που είχαν έδειξαν ότι η καλύτερη λύση για τη στιγμή εκείνη ήταν το εστιατόριο του ξενοδοχείου. Η απόφαση αποδείχτηκε άριστη επιλογή, καθώς το πολυτελές περιβάλλον και τα εκλεκτά εδέσματα τους ικανοποίησαν απόλυτα.
Ύστερα από το γεύμα ανέβηκαν ξανά στο δωμάτιο. Είχαν πια ξαναβρεί όλες τους τις σωματικές δυνάμεις και άρχισαν επιτέλους να συνειδητοποιούν πόσο θα έπρεπε να αισθάνονται ευτυχισμένοι. Χάρη σε μια μοναδική σύμπτωση, συναντήθηκαν και κατόρθωσαν να πετύχουν μαζί τον σκοπό για τον οποίο είχε ξεκινήσει από τη χώρα της η Τζέιν. Ο κυριότερος όμως λόγος ήταν γιατί ο καθένας ένοιωθε ότι είχε βρει τον ιδανικό του σύντροφό.
Η πρώτη κίνηση που έκανε η Τζέιν, μόλις πέρασαν μέσα, ήταν να κάνει χώρο στο χαμηλό, μακρόστενο τραπέζι για να μεταφέρει εκεί ό,τι είχε απομείνει από το ογκώδες ημερολόγιο του πλοίαρχου Χιμένεθ. Ξετύλιξε ύστερα το μαλακό ύφασμα όπου είχαν φυλαγμένα τα δύο μετάλλια και τα ακούμπησε δίπλα προσεκτικά, όπως θα έβαζε ένα ποτήρι γεμάτο με νερό.
Τράβηξε μέχρι την άκρη την κουρτίνα τού παράθυρου για να μπει όσο το δυνατό περισσότερο φως και άρχισε να τα περιεργάζεται και να τα συγκρίνει. Διέκρινε τα καλλιγραφικά αρχικά Τ.Τ. και Ε.Ρ.. Μετάλλια που προορίζονταν για τους δούκες Τσαρλς Τάλμποτ και Έντουαρντ Ράσελ. Μια ιστορία τριών αιώνων! Σαν ψέματα! Η επιφάνειά τους ήταν μαυρισμένη από τον καιρό, λίγο περισσότερο από το μετάλλιο που είχε ανακαλύψει στο Μπράιτον, αλλά αυτό δεν αφαιρούσε τίποτε από τη γοητεία που ασκούσαν επάνω της! Ο Χουάν, εξάλλου, της εγγυήθηκε ότι θα τα έκανε να λάμψουν σαν καινούργια. Ένιωθε απόλυτα ευτυχισμένη.
Ο Χουάν ανέλαβε να κάνει ακόμα πιο μεθυστική την ευτυχία της, όπως και στη Χάνγκα Ρόα, αυτήν τη φορά όμως με ένα ισπανικό κρασί Αμοντιλιάδο. Της είπε ότι θα βγει στην αγορά για “πέντε λεπτά”. Άργησε περισσότερο από μισή ώρα, αλλά η Τζέιν ούτε που το κατάλαβε, καθώς ήταν απορροφημένη στις ονειροπολήσεις της, τα μετάλλια και το φθαρμένο ημερολόγιο.
Το ζεστό περιβάλλον τού δωματίου, η ευχάριστη μουσική και το δυνατό, γλυκό κρασί έκαναν πιο γρήγορο το αίμα στις φλέβες τους. Τρεις ώρες αργότερα βγήκαν με εντελώς ανανεωμένη διάθεση από το δωμάτιο για να περπατήσουν στους κεντρικούς δρόμους τής ισπανικής πρωτεύουσας. Το χιονόνερο είχε σταματήσει και το κρύο δε θα μπορούσε να λιγοστέψει τον ενθουσιασμό τού αγαπημένου ζευγαριού.
Μετά από έναν μικρό περίπατο στην Πλατεία Μαγιόρ και το πάρκο Μπουέν Ρετίρο, η ιδέα για μια περιήγηση στη λεωφόρο Ραϊμούνδο Φερνάντες Βιλαβέρδε ήταν του Χουάν. Όταν πέρασαν μπροστά από την Μπάνκα Ναθιονάλ, η Τζέιν δεν μπορούσε να φανταστεί με πόσα παραπάνω ευρώ είχε βγει από εκεί ο Χουάν λίγες ώρες πριν, ούτε να μαντέψει τα σχέδια που είχε στον νου του.
Παράλληλα με την ευχάριστη βόλτα έξω από τις βιτρίνες των πολυτελών καταστημάτων τού εμπορικού δρόμου, μερικές επισκέψεις τους σ’ αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να πλουτίσουν αρκετά την γκαρνταρόμπα τους. Καθώς επέστρεφαν στο ξενοδοχείο, ο Χουάν σταμάτησε την Τζέιν έξω από ένα χρυσοχοείο.
«Από αυτήν τη σχέση που έχουμε, λείπει ένα πράγμα. Θα ήθελα να με βοηθήσεις να τη συμπληρώσω με κάτι που θ’ αρέσει και σ’ εσένα».
«Τι εννοείς;» ρώτησε η Τζέιν με σιγανή φωνή.
«Ακριβώς αυτό που φαντάζεσαι. Απόψε θα είναι η βραδιά των αρραβώνων μας».
Η Τζέιν εκείνη την ώρα δε θα ήθελε τίποτε άλλο πάνω στη γη.
Το βράδυ τού Σαββάτου, στο Βασιλικό Θέατρο της Μαδρίτης ανέβαινε η όπερα Κάρμεν τού Μπιζέ, με θέμα από την ισπανική ζωή και ιστορία. Ο Χουάν δε θα έχανε με τίποτε την ευκαιρία να ξαναδεί την αγαπημένη του όπερα, πολύ περισσότερο τώρα, που θα είχε μια τόσο όμορφη συντροφιά δίπλα του. Η τύχη στάθηκε με το μέρος του, καθώς την τελευταία στιγμή κατόρθωσε να εξασφαλίσει δύο εισιτήρια για την παράσταση. Μετά το βραδινό φαγητό ανέβηκαν στο δωμάτιο και ετοιμάστηκαν όπως άρμοζε για εκείνη τη βραδινή έξοδο.
Η Τζέιν πέρασε υπέροχα. Ήταν γι’ αυτήν μια μοναδική εμπειρία, καθώς ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε ζωντανό ένα τέτοιο θέαμα. Το απόλαυσαν και οι δύο ζώντας μέσα σ’ ένα όνειρο. Ο Χουάν δυσκολευόταν ακόμα να πιστέψει ότι είχε ξεκινήσει για μια επιστημονική αποστολή που περιλάμβανε λίγα πτεριδόφυτα και μαζί με τα δείγματα Βοτανικής επέστρεψε, χωρίς να το περιμένει, με τη μέλλουσα γυναίκα του και μια μικρή συλλεκτική περιουσία.
Απέναντι από το Βασιλικό Θέατρο εκτείνεται το Μπουέν Ρετίρο, ένα απέραντο πάρκο χιλίων τετρακοσίων στρεμμάτων. Εκεί, το 1632, κατά τη διάρκεια της βασιλείας τού Φιλίππου Δ’, είχαν ανεγερθεί τα ανάκτορα. Μετά την καταστροφή τους από τα στρατεύματα του Ναπολέοντα, η περιοχή άρχισε να αναβαθμίζεται με επιταχυνόμενο ρυθμό και το 1868 οι κήποι άνοιξαν ξανά τις πύλες τους για το κοινό. Εκτός από τους ατέλειωτους περιπάτους που γίνονται εκεί, μπορεί κανείς να επισκεφθεί το μουσείο Πράδο, που βρίσκεται στην άκρη τού πάρκου. Διάφορες συλλογές βρίσκονται στο Κρυστάλλινο Παλάτι και στην Πινακοθήκη τού Βελάσκεθ, κτίρια που κάποτε ανήκαν στα Ανάκτορα. Ο περιηγητής βαδίζει συνέχεια δίπλα σε περιποιημένα παρτέρια και συναντά κάθε τόσο τεχνητές λίμνες και σιντριβάνια.
Ήταν το μέρος που ο Χουάν προτίμησε να επισκεφθεί με την Τζέιν την Κυριακή. Χωρίς να κουραστούν διανύοντας μεγάλες αποστάσεις, θα μπορούσαν να δουν αρκετά σημαντικά αξιοθέατα, μέσα σε σχετικά λίγο χρόνο. Σίγουρα ήταν η καλύτερη επιλογή κάτω από εκείνες τις συνθήκες. Το απόγευμα ασχολήθηκαν με την τακτοποίηση των αποσκευών τους, έτσι ώστε να είναι έτοιμοι για την αναχώρηση το επόμενο πρωί.
Η ιδέα τού Χουάν να ταξιδέψουν στη Βαρκελώνη με το τρένο, ενθουσίασε την Τζέιν, καθώς θα ήταν μια ιδανική ευκαιρία για να χαρεί τα τοπία τής Ισπανίας με το μεσογειακό χρώμα. Όμως η μεγάλη ταχύτητα του τρένου δεν την άφησε να απολαύσει τη διαδρομή όπως εκείνη φανταζόταν. Η υπερταχεία AVE κάλυψε την απόσταση των εξακοσίων είκοσι χιλιομέτρων που χωρίζουν τις δύο πόλεις σε λιγότερο από τρεις ώρες.