51


Μόλις χάθηκαν στο βάθος και τη σκόνη τού δρόμου τα φώτα τού κόκκινου Nissan, ο Ο’ Σάλιβαν γύρισε βιαστικά και χτύπησε την πόρτα τού Γκλέιντ. Παρόλο που δεν ήταν αργά, ο φίλος του δεν περίμενε αυτήν την επίσκεψη. Χάρηκε που ήρθε, η περιέργειά του όμως μεγάλωσε, όταν τον είδε βιαστικό και τόσο ταραγμένο.
«Τζον! Πώς από δω τέτοια ώρα; Δε σε περίμενα. Έπρεπε να με ειδοποιήσεις για να μη με βρεις απροετοίμαστο. Ξέρεις πόσο θέλω να σε περιποιούμαι».
«Όπως γρήγορα θα καταλάβεις, δεν ήρθα για διασκέδαση. Συνέβησαν κάποια απρόβλεπτα γεγονότα και χρειάζομαι τη γνώμη σου. Σκέψου καλά τι θα απαντήσεις, γιατί είναι κάτι που σε αφορά άμεσα!»
«Η αλήθεια είναι ότι κι από το μεσημέρι φαινόσουν διαφορετικός. Θα έλεγα, ύστερα από τη στιγμή που πήρες εκείνο τον φάκελο από το γραφείο μου. Όταν σε ξαναείδα, μια ώρα αργότερα, σε είχαν ζώσει οι σκέψεις. Έχουν όλα αυτά κάποια σχέση;»
«Έχουν, αγαπητέ Μπιλ. Αυτός ο φάκελος περιείχε φωτοτυπίες από πολύ σημαντικά ιστορικά χειρόγραφα, που για μένα, αλλά και για σένα, είναι πολύτιμα».
«Αυτό ακούγεται πολύ ενδιαφέρον».
«Η συνέχεια είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Μαζί με τις φωτοτυπίες, υπήρχε μια κάρτα με το τηλέφωνο και το όνομα αυτής που τις έστειλε. Όπως θα καταλάβεις, δεν μπορούσα παρά να επικοινωνήσω για να ζητήσω λεπτομέρειες».
«Το κάνεις και ακούγεται σαν εκβιασμός».
«Δεν απέχεις και πολύ από τον χαρακτηρισμό, τουλάχιστο όπως τον καταλαβαίνω εγώ. Αυτή είναι μια Αγγλίδα που ήρθε με τον Ισπανό άντρα της. Πρότειναν να μου δώσουν αυτές τις πληροφορίες με αντάλλαγμα το μετάλλιο που αυτήν τη στιγμή βρίσκεται στη συλλογή σου!»
«Αποκλείεται! Πώς είναι δυνατόν αυτοί να έχουν στα χέρια τους τόσο λεπτομερή στοιχεία; Είναι απ’ αυτούς που σε ενόχλησαν και στο Δουβλίνο;»
«Όχι. Αυτούς τους είδα για πρώτη φορά σήμερα. Είπαν ότι κρατούν στα χέρια τους μια πλήρη σειρά από αντίγραφα των σελίδων δύο ναυτικών ημερολογίων του δέκατου όγδοου αιώνα. Μ’ αυτά αποδεικνύεται η ύπαρξη τόσο αυτού του μεταλλίου όσο και των υπόλοιπων έξι».
«Αυτό είναι θαυμάσιο! Δε μένει παρά να πάρεις αυτές τις πληροφορίες στα χέρια σου».
«Δε με παρακολουθείς. Είπα προηγουμένως, ότι αυτοί θέλουν να τις ανταλλάξουν με το μετάλλιο».
«Για ποιο λόγο; Αυτό το είχες αγοράσει εσύ. Για ποιο λόγο να πουλήσεις εσύ το μετάλλιο και να μην πουλήσουν αυτοί τα ημερολόγια και πολύ περισσότερο τις φωτοτυπίες τους;»
«Εδώ είναι το πρόβλημα. Ισχυρίζονται ότι έχουν και άλλα μετάλλια. Και όχι μόνο αυτό, αλλά θα συνεχίσουν τις έρευνές τους μέχρι να τα αποκτήσουν όλα!»
«Τι είναι αυτά που μου λες; Έχεις δει εσύ αυτά τα μετάλλια στα χέρια τους;»
«Στα χέρια τους δεν τα είδα. Είδα όμως κάτι φωτογραφίες που είναι απίθανο να είναι παραποιημένες. Απεικόνιζαν τρία ακόμα μετάλλια, διαφορετικά μεταξύ τους, και μάλιστα σε πολύ καλή κατάσταση».
«Και δεν μπορούμε να αγοράσουμε εμείς και αυτά τα μετάλλια;»
«Απ’ ό,τι κατάλαβα, αυτοί δεν είναι διατεθειμένοι για κάτι τέτοιο. Έχουν μεγάλη οικονομική άνεση και το χρήμα γι’ αυτούς δεν είναι πειρασμός. Μπορώ να σε βεβαιώσω ότι αν με εύρισκαν στο Δουβλίνο, εσύ αυτό το μετάλλιο δε θα το έβλεπες γνήσιο!»
«Τι θέλεις να πεις; Ότι σκέφτηκαν να σου δώσουν ένα αντίγραφο όπως σου πρότεινα εγώ;»
«Όχι μόνο από το δικό μου, αλλά και από τα δικά τους. Και όπως πιστεύω, όταν θα εύρισκαν τα υπόλοιπα, θα με είχαν υπόψη τους για να μου πουλήσουν, αν όχι να μου χαρίσουν, αντίγραφα και από εκείνα!»
«Ξέρουν σίγουρα πού βρίσκονται; Είναι πολύ δύσκολο να τα εντοπίσουν ύστερα από τριακόσια χρόνια. Αυτά που έχουν στα χέρια τους μάλλον τα κληρονόμησαν ή τα βρήκαν σε πολύ κοντινές χώρες. Απ’ ό,τι υποψιάζομαι τα ημερολόγια θα περιγράφουν ένα πολύ μεγάλο ταξίδι, κατά τη διάρκεια του οποίου τα μετάλλια χάθηκαν από ’δώ κι από ‘κεί».
«Ο συλλογισμός σου είναι σωστός. Οι ίδιοι είπαν ότι σκοπεύουν να κάνουν μεγάλα ταξίδια και να δώσουν πολλά χρήματα, προκειμένου να πετύχουν τον σκοπό τους. Ήδη έχουν αναφέρει αόριστα ότι είχαν περιπέτειες, κόπους και έξοδα μέχρι να αποκτήσουν τα πρώτα. Έχω πειστεί ότι λένε την αλήθεια».
«Ίσως θα πρέπει να τους ακούσουμε για μια ακόμα φορά».
«Είπες να τους ακούσουμε;»
«Ναι, φίλε μου, να τους ακούσουμε. Αύριο, που θα έρθουν να σε ξαναδούν, στο σαλόνι θα βρίσκομαι κοντά σου και θα κάνω κι εγώ μερικές ερωτήσεις. Θα ήθελα πολύ να δω με τα μάτια μου τι στο καλό κρατούν στα χέρια τους αυτοί οι δυο περίεργοι ταξιδιώτες. Ξόδεψαν ένα σωρό λεφτά, όχι μόνο για τα ταξίδια που λένε ότι έκαναν, αλλά και για να φτάσουν μέχρι εδώ, να σε ενοχλήσουν γι’ αυτό το μετάλλιο. Πιστεύω ότι θα είναι πολύ δύσκολο να αντισταθούν σε μερικές προτάσεις που θα τους κάνω μετά εγώ».
«Πρόσεχε, γιατί η αυτοπεποίθησή σου μερικές φορές μπορεί να σου βγει σε κακό».
«Μη στενοχωριέσαι. Έχω μια στρατηγική που δεν έχει μόνο το χρήμα σαν όπλο. Με τη συζήτηση μερικές φορές μπορείς να πετύχεις πολύ περισσότερα».
«Ακόμα κι έτσι, το βλέπω εξαιρετικά δύσκολο. Πρώτα πρώτα, θεωρώ απίθανο να έχουν μαζί τους τα τρία μετάλλια, τουλάχιστο τα αυθεντικά. Το πολύ πολύ να έχουν αντίγραφα για  να μπορέσουν να με δελεάσουν. Όπως δε θα έχουν και τα πρωτότυπα ημερολόγια. Κι εσύ μπορείς να καταλάβεις ότι αυτό είναι εντελώς λογικό».
«Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Αλλά αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο στη συναλλαγή που θα κάνουμε. Εξάλλου, υποψιάζομαι ότι αυτοί έχουν ένα ακόμα κρυφό χαρτί στο μανίκι τους. Ξέρεις πολύ καλά ότι εμένα η διαίσθησή μου δε με πρόδωσε ποτέ».
«Ανυπομονώ να δω πώς θα πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου, όταν θα βρεθείς απέναντί τους».
«Θα κάνεις υπομονή …είκοσι δύο ώρες» είπε ο Γκλέιντ, κοιτάζοντας προσεκτικά το ρολόι του.


Ο Χουάν ξύπνησε από το τηλεφώνημα στις έξι το πρωί. Αγουροξυπνημένος, δε φαντάστηκε ποιος θα μπορούσε να τον θέλει ξημερώματα. Η Τζέιν ανακάθισε στο κρεβάτι ανήσυχη, πλησιάζοντας το κεφάλι της προς το τηλέφωνο για να ακούσει κι εκείνη τι ήταν εκείνο το επείγον τηλεφώνημα. Η γλυκιά κι ευχάριστη φωνή τής Εβίτα έδιωξε αμέσως κάθε ανησυχία από πάνω τους.
«Μαμά! Πώς και μας θυμήθηκες τέτοια ώρα;»
«Τι; Δεν ξυπνήσατε ακόμα;»
«Ακόμα δεν ξημέρωσε!»
«Αχ, παιδί μου, με συγχωρείς! Τώρα κατάλαβα! Μπερδεύτηκα με τη διαφορά ώρας και πήρα πολύ νωρίτερα».
«Δεν πειράζει. Χαίρομαι πάντως που σ’ ακούω. Εξάλλου σήμερα έχουμε να κάνουμε πολλά πράγματα και χρειαζόμαστε χρόνο. Ο μπαμπάς τι κάνει;»
«Εδώ δίπλα είναι. Πάρ’ τον να μιλήσετε».
Εκτός από τις συνηθισμένες οικογενειακές κουβέντες, ο Χουάν δεν ανέφερε τίποτε για τις εξελίξεις τής υπόθεσης. Στις ερωτήσεις τού πατέρα του απαντούσε διπλωματικά μέχρι αινιγματικά, πράγμα που έβαλε σε υποψίες τον Ρομπέρτο. Σίγουρα κάτι δεν πήγαινε καλά εκεί.
Όλο το πρωί ο Χουάν είχε μια ακόμα συζήτηση με την Τζέιν για το πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν τα νέα προβλήματα που ενδεχομένως θα προέκυπταν. Εκείνη η απρόβλεπτη εμφάνιση τού καθηγητή Γκλέιντ είχε αρχίσει σαν ερωτηματικό, αλλά κινδύνευε να γίνει εφιάλτης. Έπρεπε να σκεφτούν ψύχραιμα για να βρουν την καλύτερη λύση και να μην πέσουν σε καμιά παγίδα.

Ο προβληματισμός τού Ρομπέρτο Βερόν τον οδήγησε να ξαναπάρει τηλέφωνο, λίγο μετά το μεσημεριανό γεύμα τους, στο ξενοδοχείο τού Πρίνστον. Ένα λεπτό αργότερα, ο Χουάν θα είχε σηκώσει το ακουστικό για τον ίδιο λόγο. Οι συνθήκες δικαιολογούσαν ίσως την αδιακρισία τής Τζέιν που πλησίασε περίεργη, αλλά η φωνή τού Ρομπέρτο ακουγόταν από πολύ μακριά.
«Χουάν, εγώ είμαι. Πήρα γιατί ένιωσα ότι προηγουμένως ήθελες να μου πεις κάτι περισσότερο. Θα ήθελα να σε βοηθήσω. Ξέρεις πόσο κοντά βρίσκονται οι σκέψεις μας και η λογική μας. Διαισθάνομαι ότι πρόκειται για τα μετάλλια. Είναι κάτι που επιθυμώ να το παρακολουθώ από κοντά και να συμμετέχω κι εγώ, όσο μπορώ, για να πετύχεις αυτό που όλοι θέλουμε».
«Μόλις θα σ’ έπαιρνα κι εγώ για το ίδιο θέμα. Η διαίσθησή σου δεν κάνει λάθος. Πράγματι, εδώ φαίνεται να γεννιέται ένα πρόβλημα. Υπάρχει το ενδεχόμενο αυτό το μετάλλιο να το έχει ήδη πάρει κάποιος άλλος και να μην μπορέσουμε να το αποκτήσουμε».
«Αυτός ο άλλος ποιος είναι; Με τι ασχολείται; Πες μου με λίγα λόγια».
«Είναι ένας συνάδελφος του καθηγητή που αναζητήσαμε στην Ιρλανδία. Λέγεται Γκλέιντ και είναι Αμερικανός καθηγητής, πολύ διάσημος στον παγκόσμιο επιστημονικό κύκλο. Είναι μανιώδης συλλέκτης νομισμάτων και πολύ φοβάμαι ότι θα είναι αμετακίνητος σ’ αυτό το θέμα. Κι αυτό γιατί μάλλον έχει τεράστια περιουσία».
«Δεν θα μπορέσει να τον επηρεάσει ο Ιρλανδός συνάδελφός του; Αυτά τα ντοκουμέντα με τα ημερολόγια και τα αντίγραφα των μεταλλίων που θα του προτείνεις δε θα παίξουν κάποιο ρόλο; Είναι ανεκτίμητα για έναν επιστήμονα».
«Αντίγραφα από μετάλλια, όπως ξέρεις, δεν έχουμε ακόμα. Σκεφτήκαμε με την Τζέιν να του πούμε ότι προς το παρόν έχουμε βρει μόνο τα τρία μετάλλια, ώστε να μην εκβιάσει την κατάσταση και μας ζητήσει πολύ περισσότερα. Από την άλλη, έχουμε μόνο φωτοτυπίες των σελίδων των ημερολογίων. Είναι αρκετά πειστικά τα ντοκουμέντα, όπως εξάλλου παραδέχτηκε και ο ίδιος. Κλείσαμε ραντεβού για σήμερα στις εφτά, γιατί είπε ότι το μετάλλιο δεν το είχε μαζί του. Είναι ο κυριότερος λόγος που υποψιαζόμαστε ότι το έχει δώσει στον Γκλέιντ. Τον είχε συναντήσει τέσσερις μέρες νωρίτερα, επομένως δε θα μπορούσε να φανταστεί μια προσφορά σαν τη δικιά μας. Εξάλλου, δεν ξέρουμε τι αντάλλαγμα μπορεί να του έχει δώσει ο Γκλέιντ, που ενδεχομένως θα είχε γι’ αυτόν πολύ μεγαλύτερη αξία».
«Χρειάζεται προσοχή για το πώς θα το χειριστείς σ’ αυτήν την περίπτωση. Απ’ ό,τι κι εγώ υποψιάζομαι, αν το έβδομο μετάλλιο βρίσκεται στα χέρια εκείνου του Αμερικανού, τα πράγματα δυσκολεύουν. Πιστεύω ότι, όντας καταξιωμένος, δεν έχει μεγαλύτερες φιλοδοξίες από τον Ιρλανδό συνάδελφό του. Αν είναι πλούσιος και συλλέκτης, τόσο το χειρότερο».
«Τι λες να κάνω τότε;»
«Ίσως μπορέσεις και τον πείσεις για ένα αντίγραφο, με τη λογική ότι εσύ θα έχεις τα πρωτότυπα για  να μη “σπάσει” η συλλογή».
«Το ίδιο επιχείρημα θα φέρει και ο ίδιος. Αν δώσει ένα ποσό που δεν μπορώ να φανταστώ αυτήν τη στιγμή;»
«Τότε θα προσπαθήσεις να κερδίσεις χρόνο. Θα έρθεις για να κατασκευάσουμε τις σειρές των αντιγράφων. Μην ξεχνάς ότι σ’ αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να γίνουν δύο σειρές για να ικανοποιήσεις και τους δύο καθηγητές. Μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, θα το επαναδιαπραγματευθείς. Αλήθεια εκείνος ο Ιρλανδός γιατί θα μπορούσε να το έχει δώσει; Αντιμετωπίζει κάποιο οικονομικό πρόβλημα;»
«Ιδέα δεν έχω. Αν όμως ο άλλος είναι, όπως λογικά υπέθεσες, φανατικός και παράλληλα πλούσιος συλλέκτης, δίνοντάς του μια περιουσία, μπορεί να θαμπώθηκε και να ενέδωσε. Καλά που δεν τα έχω πάρει μαζί μου, γιατί, αν κι εγώ πιστεύω ότι δε θα ενέδιδα, ποτέ δεν ξέρεις τι θα μπορούσε να γίνει σε μια τέτοια περίπτωση».
«Εγώ πιστεύω ότι μερικές φορές τα πράγματα πρέπει να τα εξετάζουμε και με την ψυχρή λογική. Αυτό όμως δε θα το συζητήσω από το τηλέφωνο, γιατί θέλω να είναι μπροστά και η γυναίκα σου. Όταν έρθετε στη Βαρκελώνη, θα το συζητήσουμε διεξοδικά. Προς το παρόν να αποφύγεις κάθε δέσμευση και να μη δώσεις τίποτε περισσότερο από αυτά που έχεις δώσει μέχρι τώρα. Όπως σου είπα, ο χρόνος θα λειτουργήσει για σένα».
«Εντάξει. Θα σου τηλεφωνήσω αύριο, γιατί όταν θα τελειώσουμε τη διαπραγμάτευση εσείς θα κοιμάστε για τα καλά».
Παρόλο που η Τζέιν είχε σχεδόν κολλήσει στο τηλέφωνο, δεν άκουγε καθαρά όσα έλεγε ο πατέρας τού Χουάν. Μόλις λοιπόν κατέβασε το ακουστικό, ρώτησε με ανυπομονησία:
«Πες μου σε παρακαλώ τι σου έλεγε τόση ώρα; Υποψιάζομαι ότι κάτι σοβαρό προμηνύεται».
«Συζητούσαμε γι’ αυτά που λέγαμε προηγουμένως. Για την πιθανότητα να βρίσκεται το μετάλλιο στα χέρια τού Γκλέιντ. Είναι κι αυτός βέβαιος ότι αν το έχει πάρει από τον Ο’ Σάλιβαν θα δυσκολευτούμε πολύ».
«Κατάλαβα. Κι αυτά που άκουγα για “ένα ποσό που δεν μπορώ να φανταστώ” και το “δεν ξέρω τι θα μπορούσε να γίνει σ’ αυτήν την περίπτωση”;»
«Αυτή είναι μόνο μια υπόθεση. Λέγαμε ότι αν έδινε ποσά που ξεπερνούν τη δική μας λογική ίσως κι εμείς σκεφτόμασταν διαφορετικά».
«Υπονοείς ότι θα υπήρχε περίπτωση να πουλήσεις έστω και ένα από τα μετάλλια που αποκτήσαμε;» ρώτησε η Τζέιν ανεβάζοντας τον τόνο τής φωνής της.
«Μην ταράζεσαι. Δεν εννοώ αυτό. Όπως σου είπα, είναι μια υπόθεση».
«Δε θέλω να είναι ούτε υπόθεση».
«Ξέρω πώς αισθάνεσαι. Τα μετάλλια είναι κομμάτια τού εαυτού μας». Και συνέχισε μονολογώντας: «Πάντως κάποιοι άνθρωποι έχουν πουλήσει και τέτοια κομμάτια».
«Με κάνεις και αηδιάζω».
«Με συγχωρείς. Δεν έπρεπε να το πω αυτό ούτε να φέρω μέχρι εδώ τη συζήτηση. Ξέρω όμως ότι ποτέ δεν μπορεί κάποιος να είναι απόλυτος. Μην απαντήσεις. Σκέψου το μόνο με τον εαυτό σου, γιατί η μοίρα μερικές φορές επιφυλάσσει μεγάλες εκπλήξεις».
«Αυτά καθόσουν και συζητούσες με τον πατέρα σου;» είπε η Τζέιν αποδοκιμαστικά.
«Όχι, αλλά αυτά είναι συμπεράσματα που βγαίνουν ύστερα από μια ψυχρή εξέταση των γεγονότων».
«Ελπίζω μόνο να μην κάνεις κανένα λάθος για το οποίο αργότερα θα μετανιώσεις πικρά».
«Γι’ αυτό να είσαι σίγουρη. Όσο θα είσαι εσύ δίπλα μου, τέτοια λάθη αποκλείεται να συμβούν».