8
«Νομίζω, κύριε Μοντμάνι, ότι αυτή η έρευνα χρειάζεται περισσότερα δεδομένα».
«Τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό Χουάν;»
«Αναμφισβήτητα υπάρχουν και άλλες περιοχές τής Γης που έχουν νέα είδη για την επιστήμη και τα οποία θα αποτελούσαν συνδετικούς κρίκους καθοριστικής σημασίας για το εξελικτικό δέντρο που συμπληρώνουμε».
«Και τι σκέφτεσαι να κάνεις;»
«Εδώ και πολύ καιρό έχω αλληλογραφία με έναν συνάδελφό μου, στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγκο. Νομίζω τον γνωρίζετε, είναι ο Πέδρο Ροντρίγκες. Είχε επισκεφθεί και το δικό μας εργαστήριο, πριν από μερικά χρόνια. Έχουμε αξιοποιήσει πολλές πληροφορίες από δικές του εργασίες που μας είχε στείλει, κυρίως για τη χλωρίδα των Άνδεων. Πρόσφατα με ενημέρωσε για δύο ανακοινώσεις που θα κάνει σύντομα, σχετικές με τα νέα είδη που βρήκε σ’ ένα ημιερημικό οικοσύστημα, κοντά στο μεταλλείο Ελ Τενιέντε. Ενδεχομένως στο βιβλιογραφικό υλικό που έχει συγκεντρώσει να υπάρχει κάτι ενδιαφέρον».
«Μην ξεχνάς ότι το να αναθεωρήσεις τα αποτελέσματά σου, χρησιμοποιώντας καινούργια στοιχεία, θα σου πάρει πολύ χρόνο. Εμείς σε έναν μήνα το πολύ πρέπει να δώσουμε τα αποτελέσματά μας στο εργαστήριο Γεωλογίας».
«Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε γι’ αυτό κύριε καθηγητά. Έχω ήδη προνοήσει για μερικές μικρές προσθήκες και διορθώσεις στα σημεία που είχα κάποια κενά και επιφυλάξεις. Με μια προσπάθεια ακόμα, ίσως και με λίγη τύχη, θα έχουμε τα πλήρη αποτελέσματα. Να σας θυμίσω επίσης, ότι ο Πέδρο συνεργάζεται με το γεωλογικό τμήμα τού πανεπιστημίου τού Σαντιάγκο και μπορεί να με βοηθήσει να συγκεντρώσω χρήσιμα στοιχεία για την ομάδα και των δικών μας γεωλόγων».
«Και πώς θα έρθεις σε επαφή μαζί του; Μη μου πεις ότι έχεις στον νου σου να πας μέχρι τη Χιλή!»
«Ακριβώς αυτό σκοπεύω να κάνω. Το σκέφτηκα καλά. Έχω προχωρήσει πολύ στην εργασία μου και δεν υπάρχει πίεση χρόνου».
«Ομολογώ ότι αυτό δεν το περίμενα Χουάν. Αν νομίζεις παρ’ όλα αυτά ότι αξίζει τον κόπο, εντάξει. Να έχεις όμως πάντα τον νου σου στα χρονικά περιθώρια».
«Μείνετε ήσυχος κύριε Μοντμάνι».
Ο Χουάν Βερόν σπούδασε Βιολογία στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης. Όταν ήταν ακόμα φοιτητής, ο καθηγητής Ραούλ Μοντμάνι πρόσεξε το μεγάλο ενδιαφέρον του για τη Βοτανική και του πρότεινε να συνεργαστεί. Η παρατηρητικότητα και η μεθοδικότητά του είχαν σαν αποτέλεσμα να γραφτούν αρκετές επιστημονικές ανακοινώσεις σχετικές με τα φυτά τής περιοχής των νότιων Πυρηναίων, που περιείχαν το όνομά του. Έτσι, όταν πήρε το πτυχίο του, ο καθηγητής τον παρότρυνε να συνεχίσει με το μεταπτυχιακό του, στο οποίο ασχολήθηκε με την τοπική χλωρίδα. Ο Μοντμάνι παρακολουθούσε διαρκώς την πρόοδό του. Ικανοποιημένος, επέβλεψε στη συνέχεια και τη διδακτορική του διατριβή, με θέμα την “Κατανομή και τη Συστηματική Ταξινόμηση των Πτεριδόφυτων της Ιβηρικής Χερσονήσου”, που δημοσιεύτηκε τέσσερα χρόνια αργότερα.
Ο Χουάν εξελίσσεται σε έναν διακεκριμένο επιστήμονα με πλούσια ερευνητική δράση, πολλές εργασίες πάνω σε θέματα Βοτανικής και χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης στον παγκόσμιο επιστημονικό κύκλο. Η τελευταία του έρευνα γίνεται με τη συνεργασία συναδέλφων και άλλων ειδικοτήτων και εξετάζει τη γενετική συγγένεια ορισμένων ειδών φυτών, σε σχέση με τη μετακίνηση των τεκτονικών πλακών τής Γης, ώστε να γίνει πιο κατανοητή η εξελικτική τους πορεία.
Το αεροπλάνο έφτασε στο αεροδρόμιο Αρτούρο Μερίνο Μπενίτεζ τού Σαντιάγκο νωρίς το πρωί τής Τετάρτης. Όλο το βράδυ η Τζέιν ήταν ανήσυχη και δεν κατόρθωσε να κοιμηθεί στη θέση της περισσότερο από μια ώρα. Κουρασμένη πολύ από το ταξίδι, πήγε στο κοντινό ξενοδοχείο Ντιέγκο ντελ Αλμάγκρο, δίπλα στο αεροδρόμιο. Όσο άδειαζε τη βαλίτσα της σχεδόν κοιμόταν. Σηκώθηκε από το κρεβάτι στις δύο το μεσημέρι.
Ο ύπνος βελτίωσε πολύ τη διάθεσή της και έφαγε με όρεξη στο εστιατόριο του ξενοδοχείου. Λίγο αργότερα, ξαναπήγε στο αεροδρόμιο για να βγάλει εισιτήριο για το Ράπα Νούι. Η πτήση ήταν προγραμματισμένη για το πρωί τού Σαββάτου. Στη συνέχεια, κατευθύνθηκε με το μετρό στο κέντρο τής πόλης.
Κατέβηκε στην Πλάτσα ντε Άρμας, όπου το τέλος τού δέκατου όγδοου αιώνα ολοκληρώθηκε ο καθεδρικός ναός τής Σύλληψης της Θεοτόκου. Εντυπωσιάστηκε πολύ όταν είδε τη μεγαλοπρεπή εκκλησία να καθρεφτίζεται στους γυάλινους τοίχους τού διπλανού ουρανοξύστη. Ύστερα από έναν μικρό περίπατο κάθισε για μισή ώρα σε μια καφετερία, στο μικρό λόφο τής Αγίας Λουκίας, όπου ήπιε ένα δροσερό τσάι. Περπάτησε για μισή ακόμα ώρα στην Μπερνάρντο Ο’ Χίγκινς, τη λεωφόρο με τις λεύκες, πέρασε μπροστά από το Καθολικό Πανεπιστήμιο, χάζεψε τις βιτρίνες των καταστημάτων στη λεωφόρο Μονέδα, έναν από τους πιο εμπορικούς κεντρικούς δρόμους και μετά ξαναπήρε το μετρό για το ξενοδοχείο.
Έφαγε ελαφρά και πήγε στο δωμάτιό της. Άνοιξε την τηλεόραση, αλλά γρήγορα κουράστηκε, καθώς σε όλα τα κανάλια μιλούσαν ισπανικά. Εκείνη την ώρα δεν είχε διάθεση για ακουστική εξάσκηση. Προτίμησε να βγάλει από την τσάντα της τον τουριστικό οδηγό, το λεξικό τσέπης και το μικρό βιβλίο διαλόγων. Άρχισε να προγραμματίζει μια μικρή περιοδεία που θα έκανε την επόμενη μέρα στην πόλη. Ο γλυκός καιρός τού Ιανουαρίου στο νότιο ημισφαίριο έκανε τις συνθήκες ιδανικές για τουρισμό.
Τα πρώτα σπίτια τού Σαντιάγκο χτίστηκαν εκατό χιλιόμετρα περίπου μακριά από την ακτή, σε πεντακόσια μέτρα υψόμετρο. Το έργο ξεκίνησε ο Ισπανός εξερευνητής Πέδρο ντε Βαλδίβια, τον Φεβρουάριο του 1541, με τη βοήθεια των ιθαγενών Πικούνχε. Στην πρωτεύουσα της Χιλής είναι σήμερα εγκαταστημένοι πάνω από πέντε εκατομμύρια κάτοικοι, σχεδόν το ένα τρίτο τού πληθυσμού τής χώρας.
Το 1910, με αφορμή τα εκατό χρόνια τής ανεξαρτησίας από την Ισπανία, ανεγέρθηκαν αξιόλογα οικοδομήματα, όπως το Μουσείο Καλών Τεχνών και η Εθνική Βιβλιοθήκη. Το 1985 όμως, ένας ισχυρός σεισμός προκάλεσε ζημίες σε πολλά κλασικά κτίρια.
Το σημερινό Σαντιάγκο αντανακλά την οικονομική ανάπτυξη της Χιλής που παρατηρείται τα τελευταία κυρίως χρόνια. Διαθέτει το πιο εκτεταμένο δίκτυο μετρό στη Λατινική Αμερική και χάρη στις σύγχρονες οδικές αρτηρίες μπορεί κανείς να διασχίσει την πόλη σε είκοσι πέντε λεπτά. Ο επισκέπτης βλέπει πολύ συχνά να προβάλλουν γερανοί και συμπεραίνει ότι υπάρχει μεγάλος πυρετός ανοικοδόμησης. Δυστυχώς είναι έντονο το πρόβλημα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, καθώς η πόλη είναι χτισμένη σε λεκανοπέδιο. Τα πετρελαιοκίνητα λεωφορεία, αρκετά από τα οποία είναι κακοσυντηρημένα, επιτείνουν το πρόβλημα. Ευτυχώς τις μέρες που έφτασε η Τζέιν φυσούσε διαρκώς ένας ελαφρός αέρας και είχε απομακρυνθεί το γκριζοκίτρινο νέφος που συχνά θολώνει την ατμόσφαιρα.
Την Παρασκευή ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος και πότε πότε ψιχάλιζε. Ήταν μια ευκαιρία για την Τζέιν να αφιερώσει το πρωινό της στη μελέτη τής ισπανικής γλώσσας. Το μεσημέρι, όταν ο καιρός βελτιώθηκε, βγήκε και έφαγε σε ένα μικρό συμπαθητικό εστιατόριο, δίπλα στον Ιππικό Όμιλο. Οι καινούργιες εικόνες που συνεχώς αποκτούσε από τη μεγαλούπολη, της έδιωχναν κάθε κούραση. Ήθελε να δει όσα περισσότερα μπορούσε. Με το που τελείωσε το γεύμα της, πήρε το μετρό και κατέβηκε κοντά στον περιφερειακό.
Ο Πέδρο και ο Χουάν είχαν γνωριστεί από επιστημονική αλληλογραφία πριν από οχτώ χρόνια, όταν ο Χουάν εργαζόταν για το μεταπτυχιακό του στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης. Δύο χρόνια αργότερα, ο Πέδρο είχε επισκεφθεί για έναν μήνα την Ισπανία, γνώρισε από κοντά τον Χουάν και συνδέθηκε μαζί του με στενή φιλία, καθώς είδε ότι είχαν κοινά ενδιαφέροντα και παρόμοια ιδιοσυγκρασία. Ο καθένας από τότε περίμενε την ευκαιρία για να κάνει ένα μακρινό ταξίδι στην άλλη ήπειρο για να συναντήσει ξανά τον φίλο του που είχε ακούσει και δει από κοντά μόνο μια φορά, αλλά επικοινωνούσε συχνά με το τηλέφωνο και το διαδίκτυο. Αυτήν την ευκαιρία την είχε τώρα ο Χουάν, που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγκο, μπροστά στη γραμματέα τής έδρας τής Βοτανικής.
«Καλημέρα. Ο κύριος Ροντρίγκες;»
«Θα τον βρείτε στο εργαστήριο, απέναντι».
Μπροστά στο μικροσκόπιο εργαζόταν ο Πέδρο, εντελώς απορροφημένος. Δεν άκουσε την πόρτα που άνοιξε. Ο Χουάν, βλέποντας ότι δεν έγινε αντιληπτή η παρουσία του δεν προχώρησε, αλλά περιορίστηκε να παρακολουθεί αθόρυβα τον φίλο του. Ήταν ίδιος, όπως τον είχε γνωρίσει πριν από έξι χρόνια. Μελαχρινός, αδύνατος, με τα γυαλιά του ακουμπισμένα δίπλα στο μικροσκόπιο και έναν σωρό δείγματα γύρω του.
Κάποια στιγμή ο Πέδρο σήκωσε το κεφάλι του. Αιφνιδιάστηκε όταν γύρισε και είδε τον Χουάν να στέκεται δίπλα στην πόρτα. Του φάνηκε ότι έβλεπε μια οπτασία.
«Χουάν! Αδύνατο! Εσύ εδώ;!»
«Ολόκληρος Πέδρο!»
Οι δύο άνδρες αγκαλιάστηκαν θερμά.
«Όπως ήσουν Χουάν! Αλλά τι έκπληξη! Το σωστό θα ήταν όμως να κάνεις πρώτα ένα τηλεφώνημα!» είπε μ’ έναν τόνο πικρίας ο Πέδρο. «Έπρεπε να σε περιποιηθώ όπως θα ήθελα!»
«Μην ανησυχείς για μένα, Πέδρο. Εξάλλου, δε θα καθίσω πολλές μέρες. Είναι ένα ταξίδι – αστραπή για να πάρω μερικές πληροφορίες και να αναζητήσω στοιχεία για μια εργασία που κάνουμε στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης. Πέρα από το ότι ήρθα να σε δω, έχω την ελπίδα να βρω κάτι χρήσιμο στο επιστημονικό σου υλικό».
«Περίμενε, φίλε μου. Θα γίνει κι αυτό. Στάσου να τακτοποιήσω λίγο τα παρασκευάσματα και πάμε κάπου για να μου πεις πρώτα τα νέα σου!»
Παράγγειλαν από έναν καφέ εσπρέσο στην πολυτελή καφετερία Τορές, ένα κέντρο με παράδοση μεγαλύτερη από έναν αιώνα, στην “Πλατεία τού Πολίτη”, απέναντι από το Προεδρικό Μέγαρο. Οι δύο φίλοι θυμήθηκαν τις ωραίες στιγμές που είχαν περάσει τότε στη Βαρκελώνη και χαίρονταν που συζητούσαν και πάλι από κοντά.
«Λοιπόν, Χουάν; Τι άλλα νέα από την όμορφη Ισπανία;»
«Τίποτε διαφορετικό απ’ αυτά που ήξερες Πέδρο. Ειδικά αυτήν την περίοδο, σπίτι – εργαστήριο, εργαστήριο – σπίτι. Ακόμα κι αυτό το ταξίδι έχει αποκλειστικά επαγγελματικό χαρακτήρα».
«Καλά. Θα είναι όμως και μια ευκαιρία για να χαλαρώσεις λίγο. Κοίταξε να το εκμεταλλευτείς. Πες μου τώρα για την προσωπική σου ζωή. Έχεις κάτι νεότερο;»
«Όχι ακόμα. Ο λίγος ελεύθερος χρόνος που έχω έχει περιορίσει την κοινωνική μου δραστηριότητα. Αλλά μετά από αυτήν την έρευνα, υποσχέθηκα στον εαυτό μου να αλλάξω τακτική».
«Καιρός είναι Χουάν. Εγώ, όπως σου είπα, έχω μια σχέση που εξελίσσεται σοβαρά».
«Το ξέρω και χαίρομαι γι’ αυτό, Πέδρο. Κάθε τόσο μου στέλνεις στα e-mail φωτογραφίες και με ενημερώνεις. Περισσότερες λεπτομέρειες όμως θα μου πεις όταν θα έρθω εδώ για διακοπές. Υπόσχομαι αυτό να γίνει σύντομα. Τώρα ας έρθουμε στον σκοπό τής επίσκεψής μου».
«Σ’ ακούω» είπε ο ερωτευμένος Πέδρο με μισή καρδιά. Θα ήθελε να αφιερώσει τουλάχιστο δύο ώρες για να διηγηθεί στον φίλο του, για μια ακόμα φορά, πόσες ευχάριστες στιγμές περνούσε με την αγαπημένη του.
«Όπως σου είπα, πρόκειται για μια εργασία που κάνω μαζί με άλλους συναδέλφους».
«Τι θέμα έχει;»
«Αναφέρεται στο πώς ορισμένες γεωλογικές μεταβολές επηρέασαν την εξάπλωση και εξέλιξη κάποιων ομάδων φυτών στον πλανήτη».
«Κι εσύ τι ψάχνεις συγκεκριμένα;»
«Ψάχνω να βρω είδη με παρόμοια γενετικά χαρακτηριστικά, ώστε να βοηθήσουν στη συμπλήρωση ενός εξελικτικού δέντρου που έχουμε σχεδιάσει. Σε κάποια κλαδιά τού δέντρου, στα ονόματα των ειδών έχω βάλει προς το παρόν ερωτηματικά. Στη βιβλιογραφία βρήκα μερικά στοιχεία, αλλά έχω αρκετές αμφιβολίες, γιατί οι αναφορές είναι παλιές».
«Νομίζω πώς είσαι τυχερός φίλε μου. Προχθές ήρθε ένας συνάδελφος από το γεωλογικό τμήμα και συζητούσαμε για το πώς η κίνηση των τεκτονικών πλακών οδήγησε στην ανάδυση περιοχών ξηράς με μοναδικά είδη πανίδας και χλωρίδας, καθώς έχουν απομονωθεί από την ηπειρωτική περιοχή. Γνωρίζεις βέβαια τα νησιά Γκαλαπάγκος».
«Και ποιος δεν τα γνωρίζει! Ο Δαρβίνος είχε γυρίσει από εκεί με έναν θησαυρό από δείγματα, πληροφορίες και επαναστατικές θεωρίες. Ωστόσο, έχουν μελετηθεί τόσο πολύ και από τόσους πολλούς, που δεν ελπίζω να βρω εκεί κάτι καινούργιο».
«Εγώ σκεφτόμουν κι άλλα νησιά τού Ειρηνικού. Κάποια από αυτά αναδύθηκαν επίσης σε αρκετά παλιές γεωλογικές περιόδους, δίνοντας έτσι αρκετό χρόνο σε μερικά είδη να εξελιχθούν».
«Σίγουρα, Πέδρο. Οι πιστώσεις όμως για τα συγκεκριμένα προγράμματα δε μας επιτρέπουν προς το παρόν τόσο μακροχρόνια και δαπανηρά ταξίδια».
«Αν πρόκειται μόνο για το οικονομικό μέρος, μη στενοχωριέσαι. Υπάρχει ένα μέρος που, αν και είναι κάπως μακριά, δε θα σου στοιχίσει πολύ, καθώς εγώ έχω διασυνδέσεις και θα βρεις μεγάλη εξυπηρέτηση».
«Σε ποιο μέρος αναφέρεσαι;»
«Ένα κομμάτι ξηράς στη μέση τού Ειρηνικού. Είναι το Νησί τού Πάσχα. Είμαι σίγουρος ότι εκεί θα βρεις κάτι που θα σε βοηθήσει».
«Φοβάμαι ότι θα απογοητευθώ. Από τη βιβλιογραφία που έχω, γνωρίζω ότι προηγήθηκαν αρκετοί και μάλιστα οι τελευταίοι επέστρεψαν μάλλον απογοητευμένοι από την πενιχρή πανίδα και χλωρίδα τού νησιού. Κάποτε ίσως να υπήρχε κάτι περισσότερο. Τώρα, με την ανθρώπινη επέμβαση το οικοσύστημα διαταράχθηκε τόσο πολύ, που τα σημαντικότερα είδη έχουν εξαφανιστεί».
«Οι περισσότεροι όμως, απ’ όσο ξέρω, σκόπευαν να ανακαλύψουν πιο εντυπωσιακά είδη απ’ αυτά που θα αναζητήσεις εσύ. Δεν πρόκειται να συναντήσεις βέβαια τροπικά ζώα, παραδείσια πουλιά ή εξωτικά δέντρα και άνθη. Αν δεν κάνω λάθος, εσύ ασχολείσαι με τα πτεριδόφυτα, μια πιο ταπεινή και πρωτόγονη ομάδα φυτών. Κάποιες φορές περνούν απαρατήρητα ακόμα και από βοτανολόγους».
«Ίσως έχεις δίκιο. Πιστεύεις όμως ότι το υλικό που θα συγκεντρώσω θα αξίζει τον κόπο; Εγώ έχω κάποιες επιφυλάξεις. Εξάλλου, υπάρχει μια πίεση χρόνου. Σ’ έναν μήνα πρέπει να δώσουμε τα αποτελέσματα».
«Οι γεωλόγοι συνάδελφοί σου έχουν ολοκληρώσει την εργαστηριακή τους έρευνα;»
«Κοντεύουν. Κάνουν κάτι επαληθεύσεις και συγκεντρώνοντας όλα τα δεδομένα θα πρέπει να συντονιστούμε για να κάνουμε τη δημοσίευση μέσα στον Μάρτιο».
«Τότε έχεις διαθέσιμο χρόνο για να κάνεις αυτό το ταξίδι για την επί τόπου έρευνα και να συγκεντρώσεις αρκετά στοιχεία που θα αξιοποιήσεις στη συνέχεια. Υποθέτω ότι από την πλευρά σου έχουν τελειώσει όλοι οι προσδιορισμοί των δειγμάτων και η συστηματική τους ταξινόμηση».
«Έτσι είναι».
«Λοιπόν; Τι λες;»
«Έτσι όπως μου τα περιγράφεις, φαίνεται να αξίζει τον κόπο».
«Είμαι βέβαιος. Πέρασε ξανά το απόγευμα από το πανεπιστήμιο να σου δώσω και κάποια αντίγραφα από τις ανακοινώσεις που θα κάνω την επόμενη εβδομάδα. Στο εργαστήριο έχω επίσης μερικές διευθύνσεις και τηλέφωνα, που σίγουρα θα σε βοηθήσουν. Κάποιοι συνάδελφοι, που έχουν επισκεφθεί το νησί αρκετά πρόσφατα, μου άφησαν αυτές τις πληροφορίες, σε περίπτωση που θα τις χρειαζόμουν. Τώρα μάλλον θα τις χρειαστείς εσύ».
«Μια και το ανέφερες. Είχα μια ατζέντα με τηλέφωνα και διευθύνσεις συναδέλφων και άλλες χρήσιμες πληροφορίες και δε θυμάμαι πού την έβαλα».
«Μην ανησυχείς. Αυτά που θα σου δώσω εγώ είναι υπεραρκετά για να σε βοηθήσουν να κάνεις τη δουλειά σου».
«Είσαι φίλος, Πέδρο. Να είσαι καλά!»
«Κάτι τελευταίο. Έχω προσωπικές επαφές με τον καθηγητή Ρομπέρτο Εστέβεθ στο Πανεπιστήμιο της Κονσεψιόν. Έκανε σπουδαία δουλειά σ’ όλη τη χλωρίδα τής Χιλής. Μπορεί να βοηθήσει όποτε τον χρειαστούμε!»
«Σ’ ευχαριστώ πολύ! Θα τα ξαναπούμε το απόγευμα».
Η Τζέιν ακολουθούσε τον πολυσύχναστο περιφερειακό δρόμο παράλληλα με τον ποταμό Ρίο Μαπότσο και έφτασε απέναντι από το λόφο τού Σαν Κριστομπάλ με το άγαλμα της Παρθένου, τριακόσια μέτρα πιο ψηλά από την πόλη. Ο ήλιος είχε αρχίσει να γέρνει. Καιρός ήταν να γυρίσει στο ξενοδοχείο, καθώς το ταξίδι που θα ακολουθούσε ήταν μακρινό και έπρεπε να ξυπνήσει ξεκούραστη. Επιστρέφοντας είδε από κοντά την Εθνική Βιβλιοθήκη και το πανεπιστήμιο. Αν πλησίαζε περισσότερο, θα έβλεπε εκείνη την ώρα να βγαίνει από την κεντρική είσοδο ο ανήσυχος ταξιδιώτης τού αεροδρομίου τής Μαδρίτης.