6
Ο Σαμ, στο μεταξύ, έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα κείμενα με την ακατάληπτη γραφή που είχε δει στο σπίτι τής Τζέιν. Ίσως η αποκρυπτογράφησή τους να σήμαινε και γι’ αυτόν κάτι περισσότερο από τη λύση ενός αινίγματος. Ύστερα από αρκετές έρευνες, πληροφορήθηκε ότι ένας Ρώσος καθηγητής, με τις γνώσεις, τη βιβλιογραφία και την εργαστηριακή υποδομή που διέθετε, θα μπορούσε να βοηθήσει σημαντικά στη αποκωδικοποίηση των εγγράφων και να ρίξει αρκετό φως στην υπόθεση. Από τη στιγμή που το έμαθε, προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί της.
Ήταν δέκα το πρωί όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Η Τζέιν ακόμα κοιμόταν. Μέχρι να καλοξυπνήσει και να σηκωθεί, το τηλέφωνο σταμάτησε. Απομακρύνθηκε δυσανασχετώντας και κοίταξε παραξενεμένη έξω από το παράθυρο πόσο είχε σηκωθεί ο ήλιος. Ωστόσο, ξαναγύρισε στο κρεβάτι της. Πριν προλάβει όμως να ξαπλώσει, ακούστηκε πάλι το τηλέφωνο. Σήκωσε το ακουστικό και απάντησε φανερά ενοχλημένη:
«Λέγετε».
«Τζέιν, βρήκα έναν τρόπο να μάθουμε επιτέλους τι γράφουν αυτά τα φύλλα επάνω τους».
Η Τζέιν νόμισε ότι δεν άκουσε καλά. Μέχρι να συνειδητοποιήσει ποιος τηλεφωνούσε και τι έλεγε, ο Σαμ ρώτησε:
«Τζέιν μ’ ακούς;»
«Εσύ είσαι Σαμ; Με συγχωρείς, τι είπες; Δεν είχα καταλάβει ποιος μιλάει».
«Είπα ότι βρήκα τη λύση για τα ιδεογράμματα».
Η Τζέιν ξύπνησε εντελώς. Η διάθεσή της άλλαξε μονομιάς.
«Πώς αυτό Σαμ;» ρώτησε έκπληκτη.
«Υπάρχει ένας ειδικός ερευνητής, που ασχολείται συστηματικά μ’ αυτήν τη γραφή. Πρόκειται για τον καθηγητή Βλαντιμίρ Ράστιν. Επικοινώνησα μαζί του με e-mail και προσφέρθηκε να βοηθήσει. Υπάρχει όμως ένα εμπόδιο».
«Ποιο είναι αυτό;»
«Είναι εγκαταστημένος στο Κρασνοντάρ, μια μεγάλη πόλη στη νοτιοδυτική Ρωσία και δεν μπορεί ν’ αφήσει το ερευνητικό του κέντρο για να έρθει μέχρι εδώ. Αν θέλεις να μάθεις κάτι, θα πρέπει να τον επισκεφθείς εσύ στο εργαστήριό του».
«Δεν μπορούμε να βγάλουμε φωτοτυπίες από τα φύλλα ή έστω να του στείλουμε μερικά;»
«Το σκέφτηκα Τζέιν, αλλά δε θα σου το πρότεινα. Πρώτα πρώτα τα φύλλα είναι πολύ εύθρυπτα. Με το παραμικρό μπορεί να διαλυθούν. Ύστερα, κάποια από τα ιδεογράμματα δε φαίνονται καθαρά και σε μια φωτοτυπία δεν μπορούν να απεικονιστούν μικρολεπτομέρειες που, όσο κι αν σ’ εμάς φαίνονται ασήμαντες, για έναν ειδικό θα ήταν χρήσιμες. Ο καθηγητής πολύ πιθανό να θέλει να εξετάσει και το υλικό πάνω στο οποίο είναι γραμμένα τα ιδεογράμματα. Εξάλλου, έτσι θα επιβεβαιωθεί η γνησιότητά τους και τότε θα δείξει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Τέλος, μπορεί να σου λύσει επί τόπου οποιαδήποτε απορία μπορεί να προκύψει και να κερδίσεις έτσι πολύτιμο χρόνο».
«Με έπεισες, Σαμ. Θέλεις να με συνοδέψεις μέχρι εκεί;»
«Πίστεψέ με Τζέιν, θα το ήθελα πολύ, αλλά αυτήν την περίοδο έχω πολλές υποχρεώσεις και πρέπει να μείνω εδώ. Τα Χριστούγεννα θα λείψω για μερικές μέρες, γιατί θα πάω με την οικογένειά μου ένα ταξίδι στο Ισραήλ. Τον Ιανουάριο θα έχω εξετάσεις και θα πρέπει να βρίσκομαι διαρκώς στο πανεπιστήμιο. Αν κάνεις υπομονή μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου, θα πάμε μαζί».
«Καλά, Σαμ, θα σκεφτώ τι θα κάνω. Σ’ ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον που έδειξες και την προσπάθειά σου. Είμαι καταϋποχρεωμένη».
«Είναι ένα θέμα που ενδιαφέρει κι εμένα Τζέιν. Ανυπομονώ να μάθω την ετυμηγορία τού καθηγητή».
«Μείνε ήσυχος Σαμ. Θα είσαι ο πρώτος που θα ενημερώσω».
Η Τζέιν ήταν σχεδόν βέβαιη ότι ο Εϊρό μπορούσε να την οδηγήσει, έστω και νεκρός, στην απόκτηση του επόμενου μεταλλίου. Δίχως άλλο, όλα αυτά τα ντοκουμέντα, το ημερολόγιο και τα περίεργα σύμβολα αποτελούσαν αρκετό υλικό για να κάνει το επόμενο βήμα. Συνεπώς, η πρώτη κίνηση που έπρεπε να γίνει ήταν η αποκωδικοποίησή τους.
Η νέα εξέλιξη των γεγονότων τής αναπτέρωσε τις ελπίδες και άλλαξε εντελώς την ψυχολογία της. Αν μπορούσε θα ξεκινούσε εκείνη τη στιγμή για την άλλη άκρη τού κόσμου. Τρεις μήνες αναμονής, σ’ εκείνη την κατάσταση που βίωνε, ισοδυναμούσαν με έναν αιώνα. Χωρίς σχεδόν να το σκεφτεί, πήρε μια απόφαση που δε θα έπαιρνε ποτέ κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Θα τολμούσε να ξεκινήσει μόνη της για ένα ολιγοήμερο μεν, αλλά πολύ πιο μακρινό ταξίδι, σε μια άγνωστη χώρα, που δεν ήξερε ούτε τη γλώσσα της. Ένας λόγος που θα της επέτρεπε να ζητήσει ακόμα μια μικρή άδεια ήταν ότι στην εταιρεία τώρα βρισκόταν η Σάρα, που μόλις είχε επιστρέψει, με πολύ θετική διάθεση. Η Τζέιν τής είχε πει με λίγα λόγια τι είχε συμβεί όσο έλειπε και υποσχέθηκε να της διηγηθεί τα γεγονότα λεπτομερώς, με την πρώτη ευκαιρία.
Επικοινώνησε με το γραφείο τού καθηγητή για να μάθει πότε θα μπορούσε να συναντηθεί μαζί του. Απογοητεύτηκε όμως όταν έμαθε ότι ο καθηγητής απουσίαζε σε ένα συνέδριο, θα συνέχιζε με ένα αρκετά μεγάλο ταξίδι και θα επέστρεφε στο πανεπιστήμιο μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων. Φυσικό ήταν να θέλει κι εκείνος να ξεκουραστεί.
Παρ’ όλα αυτά, άρχισε να προετοιμάζεται για την αναχώρησή της. Θεώρησε πρώτα σκόπιμο να βγάλει μια πιστωτική κάρτα, που θα τη βοηθούσε στις συναλλαγές της, ιδιαίτερα σε ξένες χώρες. Αγόρασε ένα μικρό βιβλίο αγγλορωσικών διαλόγων έχοντας παράλληλα την ελπίδα ότι καθώς τα Αγγλικά είναι μια διαδεδομένη γλώσσα, υπήρχαν αρκετές πιθανότητες να συνεννοείται, έστω και στοιχειωδώς. Κάθε βράδυ προσπαθούσε να εξοικειωθεί με τη δυσπρόφερτη γλώσσα διαβάζοντας φωναχτά τις πιο συνηθισμένες λέξεις και προτάσεις. Επιχειρούσε να αποστηθίσει σύντομους διαλόγους, πράγμα όμως που τη δυσκόλευε και την κούραζε πολύ γρήγορα. Έκανε συχνά διαλείμματα, φροντίζοντας συγχρόνως να μαθαίνει λεπτομέρειες για το μέρος όπου θα πήγαινε. Αφιέρωνε αρκετές ώρες μπροστά στον υπολογιστή της, περιπλανώμενη σε σχετικές ηλεκτρονικές σελίδες και πήρε φυλλάδια από πρακτορεία ταξιδιών για περισσότερες πληροφορίες.
Οι γιορτές τελείωσαν αλλά δεν ένοιωσε τη διαφορά τού κλίματος των χαρούμενων ημερών, καθώς ήταν ολοκληρωτικά αφοσιωμένη στην προετοιμασία τού ταξιδιού της. Λίγες μέρες μετά την είσοδο του νέου έτους, επικοινώνησε ξανά με τη γραμματέα τού Βλαντιμίρ Ράστιν. Ο καθηγητής είχε επιστρέψει και εργαζόταν κανονικά. Μόλις το πληροφορήθηκε, έσπευσε αμέσως για να κλείσει δωμάτιο σε ξενοδοχείο και αεροπορικά εισιτήρια για το Κρασνοντάρ, μέσω του διαδικτύου.
Ζήτησε μόνο δύο μέρες άδεια, ελπίζοντας ότι ο χρόνος θα ήταν αρκετός, καθώς ακολουθούσε το Σαββατοκύριακο. Η πτήση της έγινε μέσω Μόσχας. Στο αεροδρόμιο Βνούκοβο, έντεκα χιλιόμετρα έξω από τη ρωσική πρωτεύουσα, έφτασε το απόγευμα. Το μόνο πράγμα που είδε από το παράθυρο του αεροπλάνου, πετώντας πάνω από την πόλη, ήταν το έντονο γαλάζιο φως που διαχεόταν στις νιφάδες τού πυκνού χιονιού. Υποσχέθηκε στον εαυτό της να αφιερώσει αρκετό χρόνο για τη Μόσχα όταν θα την επισκεπτόταν στο μέλλον, κάτω από καλύτερες καιρικές συνθήκες. Η ανταπόκριση καθυστέρησε μία ώρα εξαιτίας τής έντονης χιονόπτωσης. Τέσσερις ώρες αργότερα, το αεροπλάνο της προσγειώθηκε στο Κρασνοντάρ.
Το Κρασνοντάρ είναι χτισμένο στις βορειοανατολικές όχθες τής Μαύρης Θάλασσας, βόρεια του ποταμού Κουβάν και έχει πάνω από εφτακόσιες χιλιάδες κατοίκους. Τα πρώτα σπίτια τής πόλης άρχισαν να χτίζονται λίγο πριν από το 1800, αλλά η σημαντικότερη ανάπτυξη ξεκίνησε με την κατασκευή τού σιδηρόδρομου, μερικές δεκαετίες αργότερα.
Η Τζέιν κατέλυσε στο ξενοδοχείο Αλμίρα. Το επόμενο πρωί επικοινώνησε με τη γραμματέα τού Ράστιν, η οποία της έκλεισε ένα ραντεβού με τον καθηγητή, στις έξι το απόγευμα της ίδιας μέρας.
Ο γλωσσολόγος Βλαντιμίρ Ράστιν είναι πρόεδρος και γενικός διευθυντής τού Κέντρου Έρευνας και Σπουδών για Αρχαίους Πολιτισμούς, στο Κρασνοντάρ. Το κέντρο αυτό ιδρύθηκε από τον ίδιο και η επιστημονική ομάδα του ασχολείται κυρίως με τη μελέτη χειρογράφων, αρχείων και άλλων πηγών πληροφοριών σχετικών με φυλές που έχουν μελετηθεί ελάχιστα. Από εκεί εξάγονται πολύτιμα συμπεράσματα για τα ήθη, τα έθιμα, την πολιτιστική τους κληρονομιά και τις διαλέκτους τους.
Ο ήλιος είχε δύσει εδώ και πολλή ώρα. Τον ουρανό σκοτείνιαζαν περισσότερο τα πυκνά σύννεφα. Το χιόνι έπεφτε ασταμάτητα, ενώ το θερμόμετρο ενός φαρμακείου έδειχνε δώδεκα βαθμούς κάτω από το μηδέν. Αν και χειμωνιάτικα ντυμένη, η Τζέιν δεν ήταν προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει τόσο δυσμενείς καιρικές συνθήκες και τα βήματά της γίνονταν κάθε τόσο και πιο δύσκολα. Περπατώντας πολύ προσεκτικά πάνω στο παγωμένο πεζοδρόμιο, μερικά τετράγωνα μετά το μέγαρο της Φιλαρμονικής, εντόπισε επιτέλους στην οδό Κρασνοαρμέσκαγια το Κέντρο Ερευνών Αρχαίων Πολιτισμών, ακριβώς απέναντι από το σιντριβάνι τού Διοικητηρίου. Λίγα λεπτά αργότερα, χτυπούσε την πόρτα τού γραφείου τού Βλαντιμίρ Ράστιν.
«Καλησπέρα, κύριε καθηγητά. Είμαι η Τζέιν Μπράουν και ήρθα χθες από την Αγγλία. Έμαθα ότι είστε ο πλέον ειδικός σε ένα θέμα για το οποίο θα ήθελα τα φώτα σας. Ένας φίλος μου, ο Σαμ Μόζες, επικοινώνησε πρόσφατα μαζί σας και με ενημέρωσε σχετικά».
«Καλησπέρα κυρία Μπράουν. Παρακαλώ, καθίστε. Χαίρομαι όταν βλέπω νέους με τέτοια επιστημονικά ενδιαφέροντα και πολύ περισσότερο όταν μπορώ να βοηθήσω. Θυμάμαι την αλληλογραφία που είχα με τον κύριο Μόζες. Από το Μπράιτον, νομίζω. Πείτε μου ακριβώς περί τίνος πρόκειται».
«Έφερα μαζί μου κάτι έγγραφα σε μια γλώσσα με παράξενα ιερογλυφικά. Από τις λίγες πληροφορίες που συγκέντρωσα κατάλαβα ότι πρόκειται για μια γραφή την οποία εσείς μελετάτε ιδιαίτερα. Ρίξτε σας παρακαλώ μια ματιά».
«Αναμφίβολα είναι σύμβολα ρονγκορόνγκο» είπε ο καθηγητής, με την πρώτη ματιά που έριξε. «Είναι παρόμοια με τα περισσότερα από αυτά που γνωρίζουμε».
Ο Ράστιν κάθισε στο γραφείο του, πήρε έναν φακό που είχε πάντα δίπλα του και άρχισε να τα εξετάζει. Η Τζέιν, μην μπορώντας να κρατηθεί, τον διέκοψε.
«Νιώθω, ωστόσο, ότι έχετε κάποιες επιφυλάξεις. Βλέπετε κάτι διαφορετικό εδώ;»
«Μήπως έχετε και τα πρωτότυπα;»
«Ναι, εδώ τα έχω. Τα έβαλα σ’ αυτές τις διαφανείς θήκες για προστασία. Να τις βγάλω;»
«Όχι, όχι, αφήστε τις όπως είναι. Μπορώ να τις δω κι έτσι. Μου επιτρέπετε μόνο να βγάλω κάποιες φωτοτυπίες;»
«Παρακαλώ».
«Θα μπορούσα να πάρω και μερικές φυτικές ίνες από αυτό το πρωτότυπο;»
«Ασφαλώς».
Ο καθηγητής πήρε μία λεπίδα, έκοψε προσεκτικά από το ένα ξερό φύλλο ένα περίπου τετραγωνικό εκατοστό και το έβαλε κάτω από ένα ειδικό μικροσκόπιο. Το παρατήρησε για λίγη ώρα και σήκωσε το κεφάλι με μία έκφραση ικανοποίησης. Στη συνέχεια πήρε μία φωτοτυπία στο ένα χέρι και το αντίστοιχο πρωτότυπο στο άλλο.
Ύστερα από μια σύντομη σύγκριση, ο καθηγητής άφησε τη φωτοτυπία στην άκρη, πήρε ξανά τον μεγεθυντικό φακό και συγκέντρωσε την προσοχή του στο πρωτότυπο. Μεσολάβησαν μερικά λεπτά σιωπής. Η Τζέιν έβλεπε ότι ο καθηγητής εξακολουθούσε να φαίνεται προβληματισμένος.
«Είναι πράγματι ενδιαφέρουσα περίπτωση» είπε τελικά, συνεχίζοντας να κοιτάζει το φύλλο. Στράφηκε προς την Τζέιν. «Μερικά ιδεογράμματα δεν τα έχω ξαναδεί. Τέσσερα από αυτά είναι εντελώς διαφορετικά και τρία είναι κάπως τροποποιημένα. Για τα τελευταία, αυτό θα μπορούσα να το αποδώσω σε εξέλιξη της γλώσσας. Τα πρώτα όμως;»
«Ποια είναι η δική σας γνώμη, κύριε καθηγητά;»
«Όπως ίσως γνωρίζετε, πολλά ιδεογράμματα απεικονίζουν, συνήθως αρκετά πιστά, αυτό που θέλουν να εκφράσουν οι άνθρωποι. Αυτό συμβαίνει και σε άλλες παρόμοιες γλώσσες με σύμβολα. Ορίστε, για παράδειγμα, δείτε εδώ ένα ψάρι που απεικονίζεται με ένα σύμβολο που έχει το σχήμα του».
«Πράγματι. Αυτό είναι ολοφάνερο».
«Προσέξτε τώρα αυτό το ιδεόγραμμα. Πρώτη φορά βλέπω ένα τέτοιο. Είναι εξίσου προφανές ότι απεικονίζει ένα σκάφος και μάλιστα ένα ιστιοφόρο. Περισσότερο μοιάζει με ζωγραφιά. Προσπάθησαν, απ’ ό,τι φαίνεται, να το αποδώσουν με λεπτομέρειες. Απ’ ό,τι γνωρίζουμε όμως, σκάφη με τόσο σύνθετη μορφή δε γνώριζε τότε αυτή η φυλή».
«Παρατηρώ ότι έχει σχεδόν διπλάσιο μέγεθος από τα υπόλοιπα ιδεογράμματα. Μήπως θέλει κι αυτό να υποδηλώσει κάτι;»
«Είναι ένα επίσης στοιχείο που με οδηγεί στο συμπέρασμα για το πλοίο. Ίσως είδαν ένα σκάφος που τους έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και θέλησαν να το απεικονίσουν. Εξάλλου, την εποχή εκείνη τα ταξίδια των εξερευνητών ήταν αρκετά συχνά, όπως άλλωστε ήταν συνηθισμένα και τα ναυάγια».
«Τα άλλα ιδεογράμματα; Μπορεί και αυτά να συνδέονται κατά ανάλογο τρόπο;»
«Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα. Δείτε κι αυτό εδώ το νέο ιδεόγραμμα. Παρατηρείστε αυτόν τον ρόμβο και τον σταυρό μέσα στον κύκλο. Δεν το έχω ξανασυναντήσει, αλλά θα μπορούσα να το συνδέσω με την απεικόνιση μιας πυξίδας. Δεν μπορώ να ξέρω τι είχαν μπροστά τους ή στον νου τους όταν χάραζαν αυτά τα σύμβολα. Αν εξαιρέσουμε όμως τα άγνωστα ιδεογράμματα, μπορώ να σας δώσω μια ιδέα για το τι περίπου λέει αυτό το κείμενο».
«Αλήθεια;» ρώτησε με ζωηρό ενδιαφέρον η Τζέιν.
«Πρόκειται για ένα είδος προσευχής. Οι στίχοι επαναλαμβάνονται δυο τρεις φορές. Φαίνεται ότι οι ιθαγενείς που την έγραψαν θα εύχονταν να μην ξανασυμβούν γεγονότα όπως αυτά που συνέβησαν εκείνη την εποχή στο νησί τους και σχετίζονταν με ναυαγούς. Αυτό έχει δύο εκδοχές. Ή είχαν τρομοκρατηθεί από εκείνους τους ναυαγούς ή είχαν συνδεθεί τόσο φιλικά, που δε θα ήθελαν να πάθουν αυτοί κάποιο κακό».
«Από τα υπόλοιπα κείμενα τι συμπέρασμα βγάζετε;»
«Και αυτά έχουν ανάλογο περιεχόμενο, μάλλον γενικότερο. Δεήσεις σε τοπικούς θεούς, πνεύματα και στοιχεία τής φύσης. Πάντως, οι μόνοι που θα μπορούσαν να βοηθήσουν για την πλήρη ερμηνεία τού κειμένου, πιστεύω ότι είναι εκείνοι οι οποίοι το έγραψαν. Και καθώς αυτό δεν είναι δυνατόν, μόνον ίσως κάποιος από τους απογόνους τους θα μπορούσε να σας διαφωτίσει».
«Δηλαδή θα πρέπει να ταξιδέψω μέχρι εκεί;»
«Εγώ δε βλέπω κάποια άλλη λύση, αν θέλετε να μάθετε περισσότερα. Ενδεχομένως να σας βοηθήσει και αυτή η τελευταία εργασία μου, που αφορά στην αποκωδικοποίηση κάποιων συμβόλων τής ρονγκορόνγκο, σε περίπτωση που τα συναντήσετε. Κρατήστε αυτό το αντίγραφο».
«Σας ευχαριστώ πολύ κύριε καθηγητά για όλες τις πληροφορίες και για τον χρόνο σας».
«Κι εγώ θα πρέπει να σας ευχαριστήσω κυρία Μπράουν. Τα στοιχεία που μου δώσατε θα είναι πολύτιμο υλικό για να διευρύνω την έρευνά μου. Αν μάθω κάτι νεότερο να είστε βέβαιη ότι θα σας ειδοποιήσω. Θα σας παρακαλούσα όμως, αν βρείτε κι εσείς οτιδήποτε σχετικό, να με ενημερώσετε. Καταλαβαίνετε ότι ενδιαφέρομαι όσο κι εσείς».
«Μείνετε ήσυχος. Με την πρώτη ευκαιρία θα τα ξαναπούμε».
Η Τζέιν πήρε μεν μια ιδέα για τα ακατάληπτα κείμενα, αλλά τα ερωτηματικά πλήθαιναν μέσα της. Πίστευε ότι στη Ρωσία, με τη βοήθεια του καθηγητή, από εκείνα τα ιερογλυφικά θα μάθαινε κάτι ακόμα για την προσωπικότητα του Εϊρό, αποδείχτηκε όμως ότι τα περισσότερα κείμενα ήταν προσευχές.
Το πρωί τού Σαββάτου η Τζέιν βρισκόταν στο αεροδρόμιο του Κρασνοντάρ για την επιστροφή της στο Μπράιτον. Στο μυαλό της γύριζαν όλα αυτά που είχε ακούσει από τον καθηγητή και αναρωτιόταν πώς θα ξεμπέρδευε εκείνο το απίθανο κουβάρι.
Ο καιρός είχε βελτιωθεί και ο ήλιος φαινόταν χλομός χαμηλά στον ορίζοντα. Η θερμοκρασία ωστόσο εξακολουθούσε να βρίσκεται αρκετούς βαθμούς κάτω από το μηδέν. Οι ανταποκρίσεις τής επιστροφής δεν είχαν καθυστερήσεις κι έτσι λίγο μετά τα μεσάνυχτα η Τζέιν βρισκόταν πάλι στο σπίτι της. Ήταν πτώμα στην κούραση. Ξύπνησε στις έντεκα, ύστερα από ένα τηλεφώνημα της Κέιτ.
«Γύρισες επιτέλους Τζέιν; Ούτε ένα τηλεφώνημα δεν έκανες αυτές τις μέρες. Είσαι καλά;»
«Καλά είμαι. Αν έχεις χρόνο, έλα το βραδάκι να τα πούμε».
«Έχω αρκετές δουλειές, αλλά θα περάσω για λίγη ώρα. Θα έρθω κατά τις οχτώ».
«Ειδοποίησε και τον Σαμ. Του χρωστάω μια ενημέρωση για το τι μου είπε ο Ρώσος καθηγητής».
Στις εφτά η Κέιτ χτυπούσε την πόρτα τής Τζέιν.
«Με συγχωρείς Τζέιν που ήρθα τόσο νωρίς, αλλά δεν άντεχα. Μ’ έφαγε η περιέργεια. Περιμένω ν’ ακούσω τα νέα και τις εντυπώσεις σου».
«Με βρίσκεις άνω κάτω. Ήμουν πολύ κουρασμένη. Δεν πρόλαβα να αδειάσω καλά καλά τις βαλίτσες μου. Βολέψου όπως μπορείς. Πάω να κάνω ένα ντους και έρχομαι».
Ένα τέταρτο αργότερα η Τζέιν βγήκε από το μπάνιο, έκανε ένα ζεστό τσάι για τις δυο τους και κάθισε δίπλα στην Κέιτ.
«Τι νέα λοιπόν Τζέιν;»
«Αλήθεια, ο Σαμ πού είναι;»
«Δυστυχώς έχει μια γρίπη και δεν μπόρεσε να έρθει. Θα σου τηλεφωνήσει αργότερα. Θα του μεταφέρω εγώ τις πρώτες πληροφορίες. Έχω την εξουσιοδότησή του. Πες μου τώρα τι έμαθες».
«Δυστυχώς Κέιτ θα σε απογοητεύσω, όπως απογοητεύτηκα κι εγώ. Έλπιζα να πάρω πιο ουσιαστικές πληροφορίες. Στην πραγματικότητα δεν έμαθα πολύ περισσότερα από όσα ήξερα ή είχα υποθέσει. Αυτό που κέρδισα ήταν ότι επιβεβαίωσα κάποια συμπεράσματά μου και έμαθα σε τι περίπου αναφέρονται τα περίφημα κείμενα, όπως και με ποια λογική είναι γραμμένα. Τίποτε παραπάνω. Θα έλεγα ότι ο καθηγητής ήταν εκείνος που ωφελήθηκε περισσότερο και έδειξε ιδιαίτερα ικανοποιημένος με αυτήν τη συνάντηση, καθώς βρήκε στα κείμενα μερικά καινούργια σύμβολα».
«Τι σκέφτεσαι να κάνεις τώρα;»
«Ο καθηγητής μίλησε αόριστα για κάποια ανεξήγητα γεγονότα που περιγράφονται ή, περισσότερο, αντιστοιχούν σε κάποια άγνωστα γι’ αυτόν σύμβολα. Ίσως εκεί υπάρχει το κλειδί τής υπόθεσης».
«Συνέχισε».
«Είπε ότι αυτοί που τα έγραψαν και, τώρα, μόνο οι απόγονοί τους, είναι οι πιο κατάλληλοι για να τα ερμηνεύσουν».
«Επομένως;»
«Λέω να κάνω ένα ταξίδι μέχρι εκεί για να λύσω το μυστήριο».
«Θα αστειεύεσαι, βέβαια. Έχεις ένα κείμενο που σχεδόν γνωρίζεις τι γράφει και θα πας μέχρι την άκρη τού κόσμου για πέντε ιερογλυφικά;»
«Δεν πρόκειται μόνο γι’ αυτό».
«Τι εννοείς;»
«Ο κατά κάποιο τρόπο πρόγονός μου Ευγένιος Εϊρό έζησε εκεί. Όλη την περιουσία που μου άφησε η θεία μου ήθελε να την αφιερώσει στη ζωή και τον αγώνα αυτού του ανθρώπου. Τώρα που μπορώ να το κάνω εγώ, αισθάνομαι μια ηθική υποχρέωση να πάω εκεί και να μάθω όσα μπορώ περισσότερα».
«Τι περισσότερα μπορείς να μάθεις ύστερα από τόσα χρόνια;»
«Όπως σου είπα, τα ιδεογράμματα δείχνουν ότι συνέβησαν αξιοσημείωτα γεγονότα, που ο Εϊρό θέλησε να τα κάνει γνωστά με αυτόν τον τρόπο».
«Δε με πείθεις. Μάλλον θέλεις να ικανοποιήσεις κάτι περισσότερο από την περιέργειά σου».
Το ύφος τής Κέιτ είχε γίνει ανακριτικό. Ήταν σχεδόν βέβαιη ότι η Τζέιν δεν της τα είχε πει όλα. Όμως ακόμα και η Τζέιν δεν ήξερε καλά καλά τι ήταν εκείνο που την ωθούσε περισσότερο να ξεκινήσει για εκείνο το ταξίδι. Η πιθανή συγγένειά της με τον ιεραπόστολο ή η ενδεχόμενη εύρεση ενός ακόμα μεταλλίου; Καθώς πιεζόταν να δώσει αμέσως μια απάντηση, ένιωθε μεγάλη αμηχανία.
Το τηλέφωνο που χτύπησε εκείνη τη στιγμή την έβγαλε από τη δύσκολη θέση.
«Γεια σου Τζέιν! Καλωσόρισες!»
«Καλώς σας βρήκα, Σαμ. Περαστικά. Στενοχωρήθηκα που δε σε είδα».
«Μην ανησυχείς. Δεν είναι κάτι σοβαρό. Σε λίγες μέρες θα τα πούμε από κοντά. Στο μεταξύ την πρώτη ενημέρωση θα μου την κάνει η Κέιτ. Γι’ αυτό, κοίταξε να είσαι σαφής και μην κρύψεις τίποτε!» είπε χαριτολογώντας.
«Εντάξει Σαμ. Κι όποιες απορίες έχεις θα σου τις λύσω από κοντά. Χάρηκα που σε άκουσα και κοίτα να προσέχεις τον εαυτό σου».
«Κι εγώ Τζέιν. Τα ξαναλέμε».
Μετά το κατέβασμα του ακουστικού, η Τζέιν ήταν φανερό ότι δεν ήθελε να συνεχίσει την προηγούμενη συζήτηση, που είχε πάρει τέτοια τροπή. Πήγε στο γραφείο της, πήρε μερικές φωτοτυπίες και τις έδωσε στην Κέιτ.
«Αυτές είναι για τον Σαμ. Υλικό από την επιστημονική έρευνα του καθηγητή Ράστιν».
«Α, ωραία. Δε μου απάντησες όμως προηγουμένως» επέμεινε η Κέιτ, αφήνοντας αδιάφορα τις φωτοτυπίες δίπλα της. «Θα κάνεις ένα τόσο κουραστικό ταξίδι μόνο και μόνο από περιέργεια;»
«Ότι έχω περιέργεια είναι σίγουρο. Θέλω όμως να αλλάξω και παραστάσεις. Είναι μια ιδανική ευκαιρία».
«Είναι ένα πολύ μεγάλο ταξίδι. Δε θα ταλαιπωρηθείς;»
«Θα φροντίσω να κουραστώ όσο το δυνατό λιγότερο».
«Και θα σου κοστίσει ένα σωρό χρήματα. Αλλά, απ’ ό,τι θυμάμαι, είχες πει ότι σου άφησε αρκετά η θεία σου».
«Έτσι είναι Κέιτ. Κληρονόμησα πολλές λίρες. Νιώθω όμως υποχρεωμένη ότι μ’ αυτές θα πρέπει πρώτα να εκπληρώσω την επιθυμία τής θείας μου, όσα κι αν είναι τα έξοδα. Εξάλλου, έχω λογαριάσει ότι θα περισσέψουν αρκετές για να συνεχίσω άνετα τη ζωή μου και να κάνω πολλά ακόμα ευχάριστα ταξίδια».
«Έχεις υπολογίσει πόσο θα λείψεις;»
«Όχι και είναι αυτό που με προβληματίζει περισσότερο. Δεν πρέπει να εγκαταλείψω τώρα τη δουλειά μου και δεν έχω βρει ακόμα τον τρόπο με τον οποίο θα χειριστώ το θέμα με τον Μαρκ. Το καλό είναι ότι αυτήν την εποχή εργαζόμαστε χαλαρά, έχω κάνει αρκετές υπερωρίες και βλέπω τη διάθεσή του πολύ θετική. Ο ίδιος εξάλλου είχε επιμείνει πριν από τις γιορτές να πάρω μερικές μέρες άδεια για να ξεκουραστώ. Τότε μάλιστα είχα επιστρέψει στο γραφείο λίγο νωρίτερα».
«Επομένως είναι μια ευκαιρία».
«Το ερώτημα είναι για πόσες μέρες πρέπει να τον ενημερώσω ότι θα λείψω. Αν χρειαστούν περισσότερες απ’ όσες προγραμματίσω;»
«Εγώ πάντως θα σε ξαναρωτήσω αν αξίζει τον κόπο».
«Το βλέπουμε από μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία, Κέιτ. Άκουσε τώρα τι σκέφτηκα: Θα κάνω ένα χρονοδιάγραμμα και θα του πω ότι θα πάω για τουρισμό σε ένα εξωτικό νησί, καθώς κληρονόμησα ένα σεβαστό ποσό από τη θεία μου. Ο ίδιος ξέρει για τον θάνατό της. Αν καθυστερήσω, θα προσπαθήσω να βρω μια καλή δικαιολογία. Φαντάζομαι ότι θα δείξει κατανόηση».
«Το ελπίζω κι εγώ, Τζέιν. Όπως ελπίζω να μην πάει χαμένος ο χρόνος και όλη σου η προσπάθεια».
«Αύριο θα το συζητήσω με τον Μαρκ και βλέπουμε».
«Τηλεφώνησέ μου να με ενημερώσεις. Τώρα είναι ώρα να πηγαίνω. Καλό βράδυ».
«Γεια σου Κέιτ. Τα λέμε αύριο».